Με πυξίδα την ελληνική μου ψυχή και τον πατριωτικό ρεαλισμό…

*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Από τα χρόνια της ώριμης παιδικής μου ηλικίας και της εφηβικής μου ζωής, θυμάμαι ότι η καταγωγή μου (Νομός Πέλλας, Μακεδονία) δεν άφηνε κενά ή περιθώρια για εννοιολογική σύγχυση, ούτε έχριζε περαιτέρω ερμηνευτικών διασαφήσεων... 

Ήταν τόσο σαφής που αργότερα οποιαδήποτε απόπειρα άρνησης της, ακόμη και για λόγους ποδοσφαιρικής προτίμησης, συνιστούσε για μένα ευθεία υπονόμευση της εθνικής μου αναφοράς και αυτής της εθνικής μου προέλευσης ήτοι της ελληνικής. 

Αντίδραση, που μέχρι σήμερα, ανιχνεύεται με ευκολία στην κοινωνία της περιφέρειας της καταγωγής μου, σε κάθε κομμάτι του πολιτικού φάσματος. 

Αποτελούσε άδικη και «εχθρική» πράξη προς το πρόσωπο και την καταγωγή μου, δείγμα ασύγγνωστης αφέλειας και παντελούς έλλειψης ιστορικής γνώσης του συνομιλητή μου. 

Από χθες όμως νιώθω ότι, ένας συρφετός γυρολόγων λαϊκιστών, μου στέρησαν αυτό το δικαίωμα ήτοι να δηλώνω κάτοικος της Μακεδονίας.

Ωθούμενοι από τη ζωτική ψευδαίσθηση ότι πράττουν σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον, αλλά και τη φαντασίωση που έχουν για τον κοσμοπολιτισμό, έβαλαν στο «ζύγι» την έννοια του κράτους με αυτή την έννοια του έθνους. Απουσία της συντεταγμένης φωνής των διανοούμενων της εποχής και του επίσημου κλήρου, αντάλλαξαν την έννοια της εθνικής αξιοπρέπειας με οποιαδήποτε προσδοκία προσφερόμενης ηρεμίας και ευημερίας τάχα της μείζονος περιοχής. 

Προχώρησαν σε μια επαίσχυντη πολιτική πράξη. Διέγραψαν ιστορία αιώνων, χλευάζοντας την υπερηφάνεια ενός λαού και το ιδεώδες της επικής εποχής της Μακεδονίας με την από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνική παρουσία, υπόσταση και αναφορά. 

Ασέλγησαν στα σύμβολα της συλλογικής μνήμης και της εθνικής συνείδησης. 

Αρνούμενοι να ακούσουν «τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», όπως λέει χαρακτηριστικά σε ένα ποίημά του ο Καβάφης, με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας, παρέδωσαν όνομα, ταυτότητα και Μακεδονική εθνότητα στους Σλάβους…

*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός

πηγή