Ο Άγγελος Αγγελόπουλος με τον πατέρα του Αναστάσιο, πριν αρκετά χρόνια
Μια απίστευτη και τραγική ιστορία φέρνει στο φως ο 60χρονος Άγγελος Αγγελόπουλος, ο οποίος παρ’ ότι έχασε τον 93χρονο πατέρα του Αναστάσιο (Τομ) πριν από περίπου τέσσερις μήνες δεν έχει καταφέρει ακόμα να τον κηδέψει...
Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούνιο, όταν μετά το θάνατο του πατέρα του, ο κ. Αγγελόπουλος, επικαλούμενος οικονομικές δυσκολίες, έκανε αίτηση σε αρμόδια κρατική υπηρεσία του Κουίνσλαντ για παραχώρηση επιδόματος ώστε να καλυφθούν τα έξοδα ταφής του πατέρα του.
«Το αίτημα έγινε μεν δεκτό, αλλά όπως με ενημέρωσαν οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας (Burial Assistance Scheme, Queensland), ο νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προβλέπει καμία επιπρόσθετη κάλυψη εξόδων για θρησκευτικές τελετές ανεξαρτήτως φρονήματος» εξηγεί ο ομογενής, ο οποίος παρά τις γραπτές διαβεβαιώσεις του απέναντι στο κράτος ότι δεν πρόκειται να επιβαρύνει την υπηρεσία με επιπλέον κόστος για την ελληνορθόδοξη τελετή, ήρθε αντιμέτωπος με νομικά κωλύματα αφού το κράτος δεν είναι υποχρεωμένο να καλύψει τα έξοδα του ενταφιασμού όταν και εφόσον έχει προηγηθεί οποιασδήποτε τελετουργία θρησκευτικού χαρακτήρα.
«Παρά το γεγονός ότι ακόμα και η ενορία στην οποία ανήκουμε σαν οικογένεια διαβεβαίωσε με γραπτή επιστολή ότι διατίθεται να διεξάγει την νεκρώσιμη ακολουθία δωρεάν, οι αρμόδιοι εξακολουθούν να αρνούνται να προχωρήσουν αν δεν παραλειφθεί το θρησκευτικό τελετουργικό με αποτέλεσμα ο πατέρας μου να παραμένει άταφος εδώ και τέσσερις μήνες» λέει ο κ. Αγγελόπουλος, ο οποίος τα τελευταία χρόνια κατοικούσε μόνιμα στο Κουίνσλαντ και ήταν ο φροντιστής των ηλικιωμένων γονιών του.
Ο Άγγελος Αγγελόπουλος, μικρό παιδί, με τους γονείς τουΓεννημένος στην Αθήνα, και απογοητευμένος από τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες και τα κατάλοιπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αναστάσιος μετανάστευσε στην Αυστραλία με μια βαλίτσα στο χέρι το 1957, παίρνοντας μαζί την αγαπημένη του σύζυγο Λυγερή που καταγόταν από την Σπάρτη. Το νεαρό ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Σίδνεϊ όπου και απέκτησαν τον μονάκριβο γιο τους.
Ο Αγγελόπουλος εργάστηκε ως επιθεωρητής ποιοτικού ελέγχου στην BHP ενώ λίγα χρόνια αργότερα ίδρυσε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά σχολεία στο Σίδνεϊ το οποίο έφερε την ονομασία «Πρόοδος» και στο οποίο διδάχθηκαν ελληνικά εκατοντάδες ομογενείς δεύτερης γενιάς.
Όμως, μετά την οικονομική κρίση που έπληξε την Αυστραλία στις αρχές του 1990, η οικογένεια έχασε τα πάντα με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το Σίδνεϊ και να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο Κουίνσλαντ.
«Με λυπεί πάρα πολύ το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια προσφοράς, θυσίας και σκληρής δουλειάς στην Αυστραλία, ο πατέρας μου βρίσκεται σε ένα ψυγείο επειδή το κράτος αρνείται να σεβαστεί τις θρησκευτικές καταβολές της οικογενείας μας.
«Για μένα μια τέτοια αντιμετώπιση αποτελεί θρησκευτική διάκριση, αλλά και ασέβεια απέναντι σε έναν οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο που επιθυμεί να ταφεί» λέει ο κ. Αγγελόπουλος ο οποίος πριν δυο χρόνια ήρθε αντιμέτωπος με μια ακόμα τραγική ειρωνεία, όταν μετά το θάνατο της 88χρονης μητέρας του, ο ενταφιασμός της έγινε -μετά από παράβλεψη των υπευθύνων του νεκροταφείου- σε λάθος μνήμα, που ανήκε σε άλλη οικογένεια ομογενών.
«Ως Έλληνες εμείς μεγαλώσαμε να σεβόμαστε και να φροντίζουμε τους γονείς μας και γενικά να είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε θέματα που αφορούν τους ηλικιωμένους και την τρίτη ηλικία. Δυστυχώς όμως και τα δύο αυτά περιστατικά με έχουν κάνει να αμφιβάλλω για το αν αυτό συμβαίνει εδώ στην Αυστραλία, γι’ αυτό και αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου με την ελπίδα να δώσω φωνή και σε άλλους συνανθρώπους μου που ενδεχομένως έχουν ανάλογες εμπειρίες.
«Για μένα αυτή τη στιγμή, προτεραιότητα έχει να κηδέψω τον πατέρα μου για να μπορέσει επιτέλους να αναπαυθεί η ψυχή του» καταλήγει ο ομογενής.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΑΪΟΥ
24 October 2018
24 October 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου