Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ
Στις 30 και 31 Ιανουαρίου του 1949, συνήλθε στις Πρέσπες η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ. Σε ένα μέρος της, η απόφαση που ελήφθη έλεγε επί λέξει:
«Στη Βόρεια Ελλάδα ο "μακεδονικός" (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο "μακεδονικός" λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι "Μακεδόνες" κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των. Ταυτόχρονα, οι "Μακεδόνες" κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο "μακεδονικό" (σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, το μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Διασπασμένοι μόνον ήττες μπορούν να πάθουν. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά». («Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ», τόμος 6ος, σελ. 337-338).
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδα, έχοντας στασιάσει απέναντι στην νόμιμη Κυβέρνηση της Ελλάδος, τον Οκτώβριο του 1944, με ανταρτοπόλεμο σε πόλεις και χωριά, καταχρηστικές απεργίες, μαζικές εκτελέσεις, ομηρίες, δολοφονίες, βιασμούς και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έμειναν ατιμώρητα, συστήνει την «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» με την συμμετοχή τριών Βουλγάρων με «μακεδονική» εθνική συνείδηση: τους Πασκάλ Μητρόφσκυ, Σταύρο Γκότσεφ και Γκέλο Κόϊτσεφ.
Λίγους μήνες μετά την 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ, οι Έλληνες Κομμουνιστές και οι Βούλγαροι συνεργάτες επανέρχονται στις Πρέσπες στις 25 και 26 Μαρτίου του 1949, στο χωριό Ψαράδες. Εκεί συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που διαδόχου σχήματος του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων. Εκεί, απήθυνε λόγο ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.
Η ανακοίνωση του ΝΟΦ ανέφερε: «Το δεύτερο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του». Στο τέλος, το συνέδριο διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού.
Το ΚΚΕ, στις 27 Μαρτίου 1949 , δημιούργησε την Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου (ΚΟΕΜ)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου