Την Κυριακή 21 Ιουλίου 1974 το βράδυ, έγινε η επική μάχη του «Κοτζά Καγιά» στον Πενταδάκτυλο, μεταξύ καταδρομέων της 31ης Μοίρας Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς και μεγάλης δύναμης Τουρκοκυπρίων τρομοκρατών και Τούρκων αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην Κύπρο...
H Μάχη του Κοτζά Καγιά αναφέρεται στην προπαρασκευασμένη επιχείρηση διείσδυσης – επίθεσης των Ελληνοκυπρίων Καταδρομών στο στρατόπεδο των Τούρκων Αλεξιπτωτιστών στο βουνό Κοτζά Καγιά στα μετόπισθεν του εχθρού την νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974.
Η Επιχείρηση
Στην επιχείρηση πήρε μέρος η 31η Μοίρα Καταδρομών με τους λόχους 11, 12, 13. Ενώ οι Μοίρες, η 32η θα ενεργούσε για να καταλάβει την δυτική κορυφή του υψώματος Άσπρη Μούττη, η 33η θα ενεργούσε στα Πετρομούθια, ενώ η 34η θα ενεργούσε στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, για την κατάληψη του υψώματος 296, νοτιοανατολικά του χωριού Αγύρτα. Ο αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης ήταν το ύψωμα Κοτζά Kαγιά, άνωθεν του χωριού Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα διακόπτοντας την κύρια οδική αρτηρία Λευκωσίας – Κυρηνείας, προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο και να εξαλειφθεί το στρατηγικής σημασίας έρεισμα που είχαν δημιουργήσει οι Τουρκοκύπριοι στην συγκεκριμένη διάβαση (διάβαση Αγύρτας).
Οι καταδρομείς διασχίζουν τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα μέσω του δάσους της Αγύρτας και μετά από 4ώρη πορεία σε δύσβατη περιοχή, αποφεύγοντας τις εχθρικές περιπόλους και τα πυροβολεία, φτάνουν στο εχθρικό στρατόπεδο και παίρνουν θέσεις μάχης γύρω από αυτό. Πριν από την κρούση των καταδρομέων, ο λόχος Διοικητικής Μέριμνας της 31ης Μοίρας εκτόξευε πυρά πυροβολικού στις εχθρικές θέσεις δημιουργώντας έτσι αντιπερισπασμό στις υπό διείσδυσιν δυνάμεις των καταδρομέων. Η ώρα κρούσης ( Κ ) είχε οριστεί στις 23:00 μμ. όπου οι λόχοι της 31ης Μοίρας εφορμούν αιφνιδιαστικώς καταλαμβάνοντας το τουρκικό στρατόπεδο χωρίς καμία απώλεια. Η λήξις της επιχειρήσεως καταλήψεως του στρατοπέδου γίνεται με πυροδότηση κόκκινης φωτοβολίδας. Η τελική διαταγή αναφέρει ότι οι καταδρομείς πρέπει κρατήσουν το ύψωμα έως ότου παραληφθεί από μονάδα πεζικού.
Αξίζει να αναφερθεί ότι μέχρι της 05:00 πμ. η μοίρα δέχονταν συνεχείς αντεπιθέσεις από τους Τούρκους. Οπότε διατάσσεται ν’απαγκιστρωθεί, παγιδεύοντας το στρατόπεδο με εκρηκτικά, και αφού η μονάδα πεζικού που θα παραλάμβανε το ύψωμα αδυνατεί να εκτελέσει την αποστολή της.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Μάκη Οικονομίδη βετεράνο και πρόεδρο του Παγκύπριου Συνδέσμου Έφεδρων Καταδρομέων, η Μάχη του Κοτζά Καγιά διδάσκεται στην Στρατιωτική Σχολή του Ισραήλ ως μία από τις καλύτερες επιχειρήσεις στο κόσμο.
Ως «μια ασύλληπτη σε ιδέα και εκτέλεση αποστολή», χαρακτηρίζει την επιχείρηση αυτή ο τότε ανθυπολοχαγός της Μοίρας Ματθαίος (Μάκης) Οικονομίδης, πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων. Και συνεχίζει:
«Οι Τούρκοι επάνδρωναν στην περιοχή γύρω στα 150 πολυβολεία, που ακόμη και ολόκληρη η δύναμη της Εθνικής Φρουράς ίσως να μην μπορούσε να τα εκπορθήσει. Κι όμως το πετύχαμε. Ο 13ος λόχος κρούσεως στον οποίο ανήκα, είχε αποστολή να διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού και από το νότιο άκρο να επιτεθούν οι λόχοι 11 και 12. Στους καταδρομείς είχαμε πει πως επρόκειτο για μια απλή αποστολή όπως αυτές που εκατοντάδες φορές κάναμε στις ασκήσεις και ότι υπάρχει και ένα στρατόπεδο Τούρκων καταδρομών, το οποίο πρέπει να καταλάβουμε.
»Με το που νύχτωσε φτάσαμε εκεί που ήταν οι Τούρκοι σκοποί, περάσαμε απαρατήρητοι από δίπλα τους και φτάσαμε στο δάσος της Αγύρτας. Εκεί, περνούσαμε μέσα από τα περίπολα των Τούρκων, χωρίς να μας έχουν αντιληφθεί διόλου. Ανεβοκατέβαιναν στην κορυφογραμμή όπου ήταν το στρατόπεδο, κάποια στιγμή μάλιστα, ένας Τούρκος αλεξιπτωτιστής πάτησε στο χέρι τον καταδρομέα Χριστοφή Πανίκο, από τη Λεμεσό!
»Περάσαμε μέσα από τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα, του οποίου η κατάληψη μάς είχε γίνει ψύχωση στην προηγούμενη ζωή μας στο στρατόπεδο. Και την ώρα εκείνη, από τη σκέψη όλων περνούσε η απόφαση αυτή και δοξάζαμε το Θεό που μας αξίωσε να βρεθούμε στο συγκεκριμένο σημείο. Το τραγούδι “Πάνω στον Άγιο Ιλαρίωνα εμείς θα βγούμε πρώτοι”, το τραγουδούσαμε πάντα στους στρατιωτικούς αγώνες και τις διάφορες εκδηλώσεις μας. Και η άγια εκείνη ώρα έφθασε!
«Σηκωθείτε όλοι πάνω!»
»Κάποια στιγμή φτάσαμε μπροστά στον μικρό τοίχο του στρατοπέδου, 22 συνολικά άντρες του 13ου λόχου. Πήδηξε τότε ο λοχαγός μας Γλεντζές Ηλίας από το τοιχάκι και έπεσε πάνω στον Τούρκο σκοπό, που τον εξουδετέρωσε ακαριαία. Ακολουθήσαμε κι εμείς. Εγώ προχώρησα προς ένα θάλαμο, όπως ήταν η αποστολή μου. Δεν είχε μέσα κρεβάτια, αλλά ήταν γεμάτος από Τούρκους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι καθόντουσαν κάτω με φως από δύο φανούς θυέλλης και με τα όπλα πάνω τους. Τους είπα στα ελληνικά “Σηκωθείτε όλοι πάνω!”. Αυτοί δεν κατάλαβαν, αλλά ούτε και περίμεναν καν ότι μέσα στο στρατόπεδο με 150 πολυβολεία πριν από αυτό και χωρίς να πέσει έστω και μια σφαίρα, αντίπαλοι θα έμπαιναν μέσα και θα τους έβλεπαν μπροστά τους. Ήταν κάτι το ασύλληπτο. Εγώ μαζί με τους άλλους που με ακολουθούσαν μαζέψαμε τότε όλους τους αλεξιπτωτιστές, τους απομονώσαμε και ετοιμαστήκαμε για τυχόν απόπειρα αντεπίθεσης. Οι φίλιες δυνάμεις βρίσκονταν κάποια χιλιόμετρα μακριά.
»Με βάση την αποστολή μας, λίγο πριν από το φως της ημέρας έπρεπε να έρθει το Πεζικό για να καταλάβει το ύψωμα και οι καταδρομείς να πάμε να ξεκουραστούμε. Στο τούρκικο στρατόπεδο είχαν διεισδύσει και καταδρομείς από τους δύο άλλους λόχους, οι οποίοι και ενώθηκαν με εμάς. Μαζί με τον ανθυπολοχαγό του 12ου λόχου Κώστα Μαλεκίδη, πήραμε ένα τούρκικο πολυβόλο 50άρι και το στήσαμε λίγο πιο πάνω από την κορυφογραμμή, όπου υπήρχε και κάλυψη.
Τούρκικο γιουρούσι!
»Πράγματι, σε λίγο άρχισαν οι αντεπιθέσεις των Τούρκων. Ερχόντουσαν με αλαλαγμούς προς τα πάνω καθοδηγούμενοι από κάποιον χότζα, ο οποίος τους παρότρυνε να επιτεθούν! Να ανακαταλάβουν βέβαια το ύψωμα δεν μπορούσαν, γιατί μόλις έφταναν κοντά στα 2-4 μέτρα (για να μην βλέπουν από πού δέχονταν τα πυρά) τους κτυπούσαμε και τους εκκαθαρίζαμε. Μέχρι να χαράξει το φως τη Δευτέρα 22 Ιουλίου, το ύψωμα ήταν κατάσπαρτο από πτώματα! Οι επιθέσεις τότε των Τούρκων σταμάτησαν και το θέαμα εκεί ήταν φρικιαστικό, αφού άρχισαν να κάνουν εξορμήσεις γύπες, που έπαιρναν πτώματα και έφευγαν!
»Ο λοχαγός Γλεντζές ζήτησε τότε οδηγίες, γιατί, επαναλαμβάνω, λίγο πριν από το πρώτο φως, έπρεπε να έρθει το Πεζικό για να καταλάβει το ύψωμα κι εμείς να φύγουμε. Σε λίγο, ο λοχαγός με πληροφόρησε πως η εντολή του διοικητή Καταδρομών ήταν να εγκαταλείψουμε το ύψωμα και να πάμε στον χώρο της απόβασης, στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας, “γιατί εκεί παίζεται το μεγαλύτερο χαρτί”.
Παγίδες στο τουρκικό στρατόπεδο
»Ήταν μέρα πια κι εμείς ήμασταν περικυκλωμένοι από χιλιάδες Τουρκοκύπριους και εισβολείς από την Τουρκία. Ήρθε τότε εκεί ο ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης, ο οποίος και παρέλαβε τη Μοίρα, αφού ο διοικητής μας είχε τραυματισθεί κατά το πραξικόπημα, ενώ ο υποδιοικητής μας είχε σκοτωθεί και η Μοίρα ήταν ακέφαλη!
Στον λοχαγό μου έδωσε οδηγίες να παγιδέψει το στρατόπεδο και να μείνουμε και οι δυο εκεί. Πράγματι, όλοι οι άλλοι της Μοίρας έφυγαν και μείναμε μόνο ο λοχαγός κι εγώ. Οι Τούρκοι είχαν αντιληφθεί προφανώς ότι η Μοίρα έφευγε, οπότε άρχισαν να κινούνται προς τα πάνω. Αν γνώριζαν, βέβαια, ότι στο ύψωμα ήμασταν μόνο δύο άτομα, θα μας παραλάμβαναν εύκολα. Ο Γλεντζές ασχολείτο την επόμενη ώρα με την παγίδευση αντικειμένων στο διοικητήριο με χειροβομβίδες, κι εγώ παρακολουθούσα τους Τούρκους που έρχονταν.
Στεκόμουν στην πόρτα και έλεγα στον λοχαγό “οι Τούρκοι είναι στα τόσα μέτρα…”! Απέφυγα να βάλω, γιατί θα καταλάβαιναν εύκολα οι Τούρκοι ότι τα πυρά προέρχονταν μόνο από ένα όπλο.
Γύριζα συνέχεια με αγωνία και έβλεπα τον λοχαγό που συνέχιζε την παγίδευση, ενώ στο πάτωμα ήταν νεκρός και ο διοικητής των Τούρκων!
» Όταν πια οι Τούρκοι έφτασαν στα 15 μέτρα, είπα στον Γλεντζέ “φεύγουμε”.
Αρχίσαμε τότε να βάλλουμε ενώ αποχωρούσαμε και, αφού διασπάσαμε τον κλοιό των επιτιθέμενων Τούρκων, φτάσαμε σώοι κάποιαν ώρα στη διάβαση Αγίου Παύλου. Εκεί έγινε προσκλητήριο. Διαπιστώσαμε ότι είχαμε μόνο ένα νεκρό: Τον Χριστοφόρου Χριστόφορο, από τον Ποταμό του Κάμπου…».
ΛΟΚ 1974: Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις επικές μάχες
ΝΙΚΟΛΑΣ ΖΑΝΝΕΤΤΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ
ΜΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ
ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ
ΟΙ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΤΟ ’74
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ
ΟΙ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΤΟ ’74
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ
Μάχη του Κοτζά Καγιά – Η Επική Μάχη του 1974
.
.
.
Αυτά για τους μπαγλαμάδες που λένε ότι το 74 δεν μπορούσαν οι Ελληνες να νικήσουν,η αλήθεια είναι οτι οι τουρκοι ήτανε στρατός της πλάκας που μπορούσε να τα βάζει μόνο με αόπλους κυπρίους ενώ ο ελληνικός στρατός ήτανε από τους πιό σύγχρονους
.
πηγη
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου