Γράφει ο Θουκυδίδης
Μόλις μετά τα μεσάνυχτα μιας ζεστής και όλο υγρασία νύχτας του Αυγούστου και στην ησυχία ενός Φυλακίου της Εθνικής Φρουράς ο ΣυΟπ Δεκανέας που εκτελεί καθήκοντα Αρχιφύλακα πασχίζει να συνδέσει το «έξυπνο» κινητό του στο δίχτυο 4G αλλά περιέργως αδυνατεί...
Το συνήθως δυνατό και γρήγορο δίκτυο εδώ και μισή ώρα δείχνει να μην λειτουργεί. Σε ένα «ζάππινγκ» νωρίς το βράδυ στην τηλεόραση έπεσε πάνω στις ειδήσεις και στα λίγα δευτερόλεπτα που άκουσε έλεγαν για την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων και την επιθετική ρητορική των Τούρκων επισήμων και κάτι έλεγαν για απειλές προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν έδωσε πολύ σημασία. Τέτοια ακούγονται εδώ και χρόνια και ποτέ δεν έγινε κάτι, σκέφτηκε. Οι Τούρκοι προκαλούν εδώ και μήνες στην θάλασσα χωρίς να πετύχουν κάτι ουσιαστικό, πέραν του επικοινωνιακού κέρδους, δεν θα κάνουν κάτι στην ξηρά υπέθεσε. Και καθόλου δεν σύνδεσε την δυσλειτουργία του δικτύου 4G με ο,τιδήποτε επιλήψιμο, πόσο μάλλον με ο,τιδήποτε εχθρικό…
Τις προσπάθειες του διακόπτει ο ήχος του μαγνητικού τηλεφώνου που συνδέει το Φυλάκιο με την προωθημένη υπερυψωμένη σκοπιά στην κορυφή του λοφίσκου που βρίσκεται το Φυλάκιο. Πριν απαντήσει ρίχνει μια ματιά στο ρολόι του. Είναι 00:26. Σκέφτεται, «Τι να θέλει ο νέος;! Πριν 10 λεπτά το έστειλα πάνω!». Απαντώντας το τηλέφωνο ακούει στην άλλη άκρη της γραμμής τον σκοπό με ανήσυχο αλλά ήρεμο τόνο στη φωνή να του αναφέρει ότι ακούει ήχους κοντά στο φυλάκιο, από τα ξερά χόρτα, και του φάνηκε ότι άκουσε και ψιθυριστές ομιλίες. Ο ΣυΟπ Δεκανέας τον καθησυχάζει, ποτέ δεν γίνεται τίποτα σκέφτηκε. Ταυτόχρονα όμως τον συμβουλεύει να έχει έγνοια. Αυθόρμητη και κοινότυπη απάντηση…
Ο Στρατιώτης σκοπός κλείνει το τηλέφωνο νωχελικά. Εξακολουθεί να είναι ανήσυχος. Και δικαιολογημένα. Καθ’ όλη την διάρκεια της συνομιλίας του με τον Αρχιφύλακα χωρίς να το αντιλαμβάνεται ήταν χρωματισμένος από πολλαπλές αόρατες δέσμες υπέρυθρων καταδεικτών. Η θερμική του σιλουέτα προβάλλεται επικαλυμμένη από ένα κόκκινο νηματόσταυρο στην οθόνη μιας σκοπευτικής διόπτρας (1) αλλά εξακολουθεί να αγνοεί τον θανάσιμο κίνδυνο που παραμονεύει 80 μέτρα πιο μακριά, στα ψηλά ξερά χόρτα.
Ένα κουνούπι στον σβέρκο του σκοπού τον αναγκάζει σε μια απότομη κίνηση του κεφαλιού και ένα ανέμισμα του χεριού. Προς στιγμή σωτήρια σύμπτωση καθώς η υποηχητική βολίδα 0,308’’220gr από το τυφέκιο Accuracy International AW Suppressed (2) τον πετυχαίνει ψηλά στον δεξί βραχίονα αντί στο κεφάλι. Καθώς πέφτει κάτω σοκαρισμένος από τον πόνο η αποκομμένη βραχιόνια αρτηρία στέλνει πίδακες αίματος παντού στο εσωτερικό της σκοπιάς. Κατρακυλώντας κάτω από τα σκαλιά της υπερυψωμένης σκοπιάς ούτε που αντιλαμβάνεται τις δεκάδες βολίδες 5,56χιλ που σφυρίζουν δίπλα του. Τα υπερηχητικά «κρακ» ακούγονται και στο Φυλάκιο και ο Αρχιφύλακας πετάγεται αλαφιασμένος από την καρέκλα του. Οι σιγαστήρες των ΗΚ416Α5 πνίγουν τους ήχους των πυροβολισμών του τουρκικού περιπόλου αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα «κρακ-κρακ-κρακ» είναι πυροβολισμοί!
Πριν τελειώσει τον συλλογισμό του μπαίνει από την πόρτα ο σκοπός καλυμμένος στα αίματα μη μπορώντας να αρθρώσει λέξη πέραν από τρομαγμένα «ααα» καθώς βλέπει τα αίματά του να πετάγονται παντού και νιώθοντας τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Ο ΣυΟπ Δεκανέας παγώνει στο θέαμα ενώ ήδη οι υπόλοιποι Στρατιώτες του Φυλακίου φτάνουν στην είσοδο του κτιρίου. Τα μάτια τους γουρλωμένα βλέπουν τον τραυματία ξαπλωμένο στο πάτωμα. Ξέρουν ότι πρέπει να τον βοηθήσουν. Αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν! Η τελευταία φορά που εκπαιδεύτηκαν για πρώτες βοήθειες αυτή αφορούσε πρόληψη ηλίασης και κάτι για δαγκώματα από φίδια… Άλλωστε κανένας δεν έδινε σημασία στην βαρετή διάλεξη… Καμιά φορά δεν εκπαιδεύτηκαν σε ρεαλιστικά σενάρια πολεμικών τραυμάτων. Τίποτε και κανένας δεν τους προετοίμασε γι αυτό που είχαν ενώπιον τους!
Κάποιος θυμήθηκε σε μια ταινία που είχε δει την χρήση Τουρνικέ (ίσχαιμης περίδεσης) (3). Τέτοιο κρίσιμο υλικό δεν είχαν δει ποτέ, πόσο μάλλον να τους είχε χορηγηθεί και να έχουν εκπαιδευτεί σε αυτό. Προσπαθούν με μια ζωστήρα να σταματήσουν την ακατάσχετη αρτηριακή αιμορραγία αλλά εις μάτην… Για τον άτυχο Στρατιώτη είναι πλέον πολύ αργά. Ένα απλό τραύμα στα άκρα που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με ένα υλικό €15 και σχετική εκπαίδευση οδήγησε στον θάνατο ένα νέο άνθρωπο. Όλοι κοιτούν αποσβολωμένοι τον νεκρό την ώρα που στην πόρτα προβάλλουν πάνοπλοι Τούρκοι της ΟΚΚ.
Σε 5’ ένας Στρατιώτης νεκρός, πέντε αιχμάλωτοι και ένα Φυλάκιο κατειλημμένο, χωρίς ούτε ένα πυροβολισμό από πλευράς Ε.Φ. Χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Χωρίς τα θύματα να αντιληφθούν καν τι γινόταν. Ίσως αν η εκπαίδευση τους είχε προετοιμάσει να αντιδρούν επιθετικά σε απειλές (4), ίσως αν η προετοιμασία άμυνας του Φυλακίου προείχε της καθημερινής ενασχόλησης με τον καλλωπισμό, ίσως αν αντί επιθεώρηση στο ξύρισμα και στο κούρεμα γινόταν εξάσκηση στην αντίδραση σε περίπτωση προσβολής, ίσως, ίσως…
Η τοπική παρεμβολή στο Δίκτυο Κινητής Τηλεφωνίας και 4G στις μεταμεσονύχτιες ώρες πέρασε απαρατήρητη ή δεν ήγειρε ανησυχία αλλά δεν ήταν η μόνη επιχείρηση ηλεκτρονικού πολέμου/κυβερνοπολέμου εκείνο το βράδυ…
Δύο χιλιόμετρα ανατολικότερα του μοιραίου Φυλακίου ένα ακόμα Φυλάκιο της Ε.Φ. αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο. Μια σχετική έλλειψη συντονισμού από πλευράς των Τούρκων σημαίνει ότι το προσωπικό του έχει μερικά κρίσιμα λεπτά επιπλέον για να αντιδράσει. Οι Τούρκοι απείχαν μόνο 500 μέτρα αλλά το δύσβατο του εδάφους σήμαινε πολύ αργό ρυθμό προχωρήσεως.
Ο ΣυΟπ Δεκανέας που ήταν Αρχιφύλακας εκείνο το βράδυ, ενθουσιώδης και πάντα σε εγρήγορση είχε αντιληφθεί αμέσως τους μακρινούς πυροβολισμούς και έτρεξε στην υπερυψωμένη σκοπιά όπου ο σκοπός κι εκείνος έβλεπε προς το γειτονικό φυλάκιο. Στο πρόσωπο του Δεκανέα σχεδόν σχηματίστηκε ένα μειδίαμα στην προοπτική δράσης! Ήταν από τους πιο σπάνιους χαρακτήρες ΣυΟπ, που ήρθε στο Στρατό λόγω της αγάπης του για τα όπλα και την εκπαίδευση αλλά και της έντονης φιλοπατρίας του. Δυστυχώς η αύξηση της παρουσίας γυναικών ΣυΟπ στην Μονάδα του που κατέληγαν να εκτελούν επιτελικά καθήκοντα παρόλο που συμπλήρωναν τον αριθμό των προβλεπόμενων ΣυΟπ σήμαινε ότι τις … «βρώμικες» δουλειές της Μονάδας αναλάμβαναν οι όλο και πιο λιγοστοί άντρες ΣυΟπ ενώ ταυτόχρονα δεν περίσσευε επαρκής δύναμη για ουσιαστική «Πεζική» εκπαίδευση (5). Αυτό τον απασχολούσε συχνά σαν σκέψη αλλά όχι τώρα. Τώρα ήταν η στιγμή του. Αυτό που περίμενε. Την ευκαιρία να προσφέρει στην Πατρίδα!
Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο Φυλάκιο και ήγειρε το προσωπικό. Όλοι κι όλοι 6 κληρωτοί Στρατιώτες. Η μείωση της θητείας χτύπησε καίρια στα ποσοστά επάνδρωσης αναγκάζοντας την ιεραρχία σε «καινοφανείς» λύσεις με ευφάνταστες ονομασίες Μονάδων και Σχηματισμών στα πλαίσια «Αναδιοργάνωσης Εκτάκτου Ανάγκης» που έδινε την ψευδαίσθηση προόδου και εκσυγχρονισμού (6)… Μπήκε στον θάλαμο και κλοτσώντας τα κρεβάτια και φωνάζοντας σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είχε όλους τους στρατιώτες στο πόδι. Οι εμβρόντητοι Στρατιώτες προσπαθούσαν να αντιληφθούν τι έπρεπε να κάνουν αλλά σχετικά γρήγορα συνειδητοποίησαν την κρισιμότητα της κατάστασης. Έβλεπαν ότι ο Δεκανέας δεν αστειευόταν!
Με μηχανικές κινήσεις φόρεσαν παντελόνι και άρβυλα και ασυναίσθητα, όπως και στους εκπαιδευτικούς συναγερμούς επανέλαβαν την χωρογραφία σπαταλώντας πολύτιμα δευτερόλεπτα στο να φορέσουν τις άδειες εξαρτύσεις τους που ποτέ δεν είχαν διευθετηθεί με επιχειρησιακούς φόρτους και κριτήρια. Ο Δεκανέας ΣυΟπ είχε ήδη ανοίξει το κιβώτιο με τα πυρομαχικά ασφαλείας στις καλοραμμένες τελαμώνες. Οι Στρατιώτες πασχίζουν να τις ανοίξουν σπαταλώντας επιπλέον πολύτιμο χρόνο (7). Η επιδίωξη της απόλυτης ασφάλειας από απώλεια ή κλοπή τώρα γυρίζει μπούμερανγκ κατά της επιχειρησιακής ετοιμότητας του Φυλακίου. Η σκέψη του Δεκανέα τώρα είναι ότι πρέπει τάχιστα να ανοίξει την αποθήκη πυρομαχικών ώστε να βγάλει έξω επιπλέον πυρομαχικά και τα απαραίτητα για τα βαρέα όπλα του Φυλακίου, ενός MG3 και ενός RPG-7V.
Μέσα σε όλο τον ενθουσιασμό ξέχασε να υλοποιήσει ένα κρίσιμο κομμάτι των Βασικών Οδηγιών. Δεν ενημέρωσε την Ιεραρχία, τον Επόπτη Ασφαλείας στην έδρα της Μονάδας. Δίνει τα κλειδιά της αποθήκης πυρομαχικών σε δύο Στρατιώτες και σχετικές οδηγίες και προσπαθεί με το σταθερό τηλέφωνο του Φυλακίου να επικοινωνήσει με το Τάγμα. Νεκρό.
Το τηλέφωνο είναι νεκρό! Σκέφτεται τον ασύρματο. Είχαν εκπαιδευτική επαφή με το Τάγμα το απόγευμα. Ήξερε ότι λειτουργούσε μια χαρά οπόταν αναπτύσσει τάχιστα τον TRC-9200 και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με το ΚΕΠΙΚ (Κέντρο Επικοινωνιών) του Τάγματος που ξέρει ότι είναι «εν διαρκή». Μάταια. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν συντονίζεται. Σκέφτεται μήπως άλλαξαν οι ΤΟΔΒ (Τεχνικές Οδηγίες Διαβιβάσεων); Μήπως κοιμάται ο Διαβιβαστής Υπηρεσίας; Οι παρεμβολές φραγμού στο δίκτυο FM δεν πέρασαν απ’ το μυαλό του. Παρατά και τον Ασύρματο και καταφεύγει στο κινητό του. Άμεσα διαπιστώνει ότι και αυτό δεν λειτουργεί… Η αίσθηση του πανικού ξεκινά να τον καταβάλλει… Ήδη έχουν περάσει 8 λεπτά από την ώρα που άκουσε τους πυροβολισμούς. Νιώθει ότι δεν του μένει πολύς χρόνος. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και δοκιμάζει το μαγνητικό τηλέφωνο. Χτυπά! Στην άλλη άκρη της γραμμής ο αγουροξυπνημένος Διαβιβαστής στην έδρα του Τάγματος ακούει τον ΣυΟπ Δεκανέα να ωρύεται ζητώντας τον Επόπτη.
Ο νεαρός Ανθυπολοχαγός (8) Επόπτης στην Μονάδα αρχικά έδειξε δυσπιστία στα όσα άκουγε από τον Δεκανέα. Ματαίως προσπαθούσε να πείσει τον ΣυΟπ να ξανα-επιβεβαιώσει τα συμβάντα που του περιέγραφε. Η διαμόρφωση «δεν θα συμβεί τίποτε – σιγά μην γίνει πόλεμος» βαθειά ριζωμένη στον τρόπο σκέψης των στελεχών και κληρωτών της Ε.Φ., όπως και του συνόλου της κοινωνίας, φυτεύεται στο συνειδητό και το υποσυνείδητο και των νεαρότερων άμεσα. Ο ΣυΟπ όμως ήταν ιδιαιτέρως πειστικός και επίμονος. Και πέτυχε τουλάχιστον να πείσει τον Επόπτη να δοκιμάσει να επικοινωνήσει με το γειτονικό Φυλάκιο.
Σε λίγα λεπτά ο Ανθυπολοχαγός διαπιστώνει ότι μάλλον κάτι όντως δεν πάει καλά και ενημερώνοντας την Ταξιαρχία ταυτόχρονα δίνει οδηγίες για την ενεργοποίηση της ΔΤΑ (Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης), ενός τμήματος δυνάμεως Υπομονάδας Πεζικού που ad-hoc συγκροτείται καθημερινώς από τους εν υπηρεσία Στρατιώτες (9).
Η ώρα έχει πάει ήδη 0100 και στην έδρα της Μονάδας επικρατεί χάος. Οδηγίες και διαταγές από κάθε πιθανόν Αξιωματικό στην ιεραρχία προσθέτουν στην ήδη κακή κατάσταση καθώς είναι αντιφατικές, αποσπασματικές και ασυνάρτητες, σε κλίμα πανικού. Μέχρι τώρα όλες οι ασκήσεις ετοιμότητας και συναγερμού γίνονταν σε βολικές ώρες ώστε να μην διαταραχθεί η καθημερινότητα του προσωπικού αλλά και οι καθημερινές γραφειοκρατικές και άλλες ανάγκες των Μονάδων. Έτσι, πάμπολλα προβλήματα ποτέ δε βγήκαν στην επιφάνεια ενώ άλλα που διαπιστώθηκαν παρέμεινα προβλήματα, χωρίς λύση, καθώς… «δεν θα γίνει και πόλεμος» ή «μην ξοδευόμαστε άδικα». Τα τμήματα ετοιμότητας δεν ήταν οργανικές Ομάδες και Διμοιρίες. Ο ένας δεν ήξερε τον άλλο. Ποτέ δεν εκπαιδεύτηκαν σαν σύνολο σε επιχειρησιακά σενάρια (9). Δεν υπήρχαν σαφείς σχέσεις και δεσμοί ιεραρχίας. Δεν υπήρχε συνοχή συνόλου. Ήταν εμφανές σε κάθε κίνηση, σε κάθε φωνασκία, σε κάθε βλέμμα, ότι η ΔΤΑ δεν θα ήταν ένα αποτελεσματικό στρατιωτικό τμήμα.
Οι νεαροί κληρωτοί πάσχιζαν να φορέσουν τα ογκώδη και βαριά αλεξίσφαιρα ψάχνοντας τρόπους να τα συνδυάσουν με τις ήδη προβληματικές εξαρτήσεις τους. Πολλοί έτρεχαν πίσω στους θαλάμους για να βρουν τις γεμιστήρες των τυφεκίων τους ή ότι θεωρούσαν ότι ξέχασαν. Άλλοι προσπαθούσαν να γεμίσουν γεμιστήρες, να αποσυσκευάσουν βλήματα και ταινίες πολυβόλων. Ποτέ δεν έκαναν τέτοιες ενέργειες υπό συνθήκες πίεσης χρόνου. Η δουλειά τους φαινόταν βουνό! Ήδη το άγχος, η ζέστη και η υγρασία της νύχτας προκαλούν έντονη εφίδρωση και η αίσθηση της δίψας οδηγεί πολλούς στο να εξαντλήσουν το περιεχόμενο του υδροδοχείου τους… Ήδη δημιουργήθηκε έλλειψη κρίσιμου νερού πριν καν επιβιβαστεί το προσωπικό στα οχήματα (10).
Πίσω στο Φυλάκιο τα 7 άτομα του προσωπικού προσπαθούν να κουβαλήσουν τα πυρομαχικά στις θέσεις μάχης. Θόρυβοι κοντά στην πύλη οδηγούν τον Δεκανέα στην απόφαση να βγουν από τα παράθυρα στο πίσω μέρος του κτιρίου του Φυλακίου. Το άγχος, ο φόβος και το στρες έχουν ήδη καταβάλει ψυχικά και σωματικά τους νεαρούς στρατιώτες. Κάθε ενέργεια, κάθε κιβώτιο πυρομαχικών, κάθε δρασκελιά απαιτεί υπερπροσπάθεια. Κάποιοι φευγαλέα σκέφτονται ότι μάλλον θα έπρεπε ο Στρατός να τους γύμναζε εντονότερα… Κάθε κούραση, κάθε ταλαιπωρία, κάθε σταγόνα ιδρώτα θα άξιζε τον κόπο τώρα (11)… Αλλά τώρα είναι αργά. Ο εχθρός είναι προ των πυλών. Κυριολεκτικά!
συνεχίζεται στο 2ο μέρος
Σημειώσεις (1ου μέρους):
Τα Boa και Piton της Aselsan υπάρχουν από χρόνια σε αφθονία στις Τουρκικές Μονάδες Πεζικού και Καταδρομών ενώ οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων χρησιμοποιούν και ξένης κατασκευής υλικά όπως αμερικανικά ΑΝ/PAS-13.
Η ύπαρξη εξειδικευμένου οπλισμού και υλικών είναι κλειδί για την επιτυχία των Ειδικών Επιχειρήσεων
Το Tourniquet είναι κρίσιμο υλικό και θα έπρεπε να αποτελεί αρχική χορήγηση σε κάθε Στρατιώτη μαζί με επισταμένη εκπαίδευση στη χρήση του. Το ίδιο και για λοιπά, χαμηλού κόστους, υλικά Α Βοηθειών Μάχης
Η επιθετική αντίδραση σε τακτικά προβλήματα θα έπρεπε να προάγεται από την εκπαίδευση ειδικά σε τμήματα Πεζικού
Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός γυναικών στις τάξεις της Ε.Φ. (όπως και του Ελληνικού Στρατού) δημιουργεί ένα ιδιάζον πρόβλημα υποστελέχωσης καθώς δεν αντιμετωπίζονται σαν προσωπικό αλλά σαν «γυναικείο προσωπικό». Τουτέστιν υπάρχει μια αποστροφή από την ανάθεση σε αυτές δύσκολων και σωματικά απαιτητικών καθηκόντων, ειδικά μάχιμων. Οπόταν αν και θεωρητικά οι αριθμοί ΣυΟπ συμπληρώνονται εντούτοις οι διάθεση αντρών για μάχιμα, σκληρά ή βρώμικα καθήκοντα πάσχει.
Η αναδιοργάνωση είναι κοινή άποψη ότι αποσκοπούσε στην δικαιολόγηση της μείωσης της θητείας. Δυστυχώς οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Επιχειρησιακά δεν υπάρχει η επιλογή του «μαρκάρω με τα μάτια». Συστήματα επιτήρησης της «Πράσινης Γραμμής» δεν αντιμετωπίζουν εχθρικές ενέργειες από μόνα τους. Τα Φυλάκια, ως σημεία στηρίξεως, και οι Μονάδες Πεζικού ως κύρια τμήματα αντίδρασης και επάνδρωσης του ΠΟΤ επιβάλλεται να έχουν σημαντικά ποσοστά επάνδρωσης ενώ και σαν Μονάδες να είναι σε αριθμούς που εξυπηρετούν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό κι όχι τις πολιτικές σκοπιμότητες.
Η επιδίωξη απόλυτης ασφάλειας φύλαξης συχνά είναι αντιπαραγωγική καθώς υπερβολικός χρόνος σπαταλείται σε τήρηση των μέτρων αποθήκευσης ενώ αντίκειται στις ανάγκες ετοιμότητας.
Οι Ανθυπολοχαγοί στην Ε.Φ. σπανίως εκτελούν καθήκοντα Διμοιρίτη, ίσως του πλέον κρίσιμου βαθμού σε Μονάδες Πεζικού. Οπόταν δεν απολαμβάνουν ποτέ την εμπειρία διοίκησης δια της ηγεσίας (του «ηγούμαι»)
Τα οργανικά τμήματα, ειδικά όταν αφορά τα μικρά κλιμάκια της Ομάδας και Διμοιρίας Πεζικού, και η συνοχή αυτών είναι ζωτικής σημασίας όσον αφορά την μαχητική ικανότητα των Μονάδων
Όλα αυτά είναι απόρροια μη ρεαλιστικής εκπαίδευσης. Το «εκπαιδεύομαι όπως βολεύει ή όπως είναι εύκολο» θα οδηγήσει σε ένα ιδιότυπο «πολέμα όπως εκπαιδεύεσαι» που στην πράξη θα σημαίνει αδυναμία εκτέλεσης πραγματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων και τάχιστης κατάρρευσης του συστήματος. Και αυτό ξεκινά από τα χαμηλά κλιμάκια, της Ομάδας, Διμοιρίας και Λόχου Πεζικού
Η στρατιωτική γυμναστική πρέπει να είναι τέτοια, δηλαδή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ. Να προετοιμάζει δηλαδή τον Στρατιώτη για πολεμικές επιχειρήσεις
http://e-amyna.com
το είδαμε ΕΔΩ
συνέχεια το 2ο μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου