Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Δροσίνης, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Γεώργιος Στρατήγης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Γ. Μπουκουβάλας, εφημερίδες, ειδήσεις, άρθρα, ποιήματα, στατιστικές πληθυσμού, καρτ-ποστάλ. Αυτά και άλλα, στην ταραχώδη γενικευμένη περίοδο 1878-1913 στη Μακεδονία όπου αντίπαλοι ήταν οι Έλληνες με τους Βούλγαρους κάτω από το βλέμμα των Οθωμανών που κατέρρεαν. «Μακεδόνες» ανύπαρκτοι από τον ορίζοντα…
Γεώργιος Στρατήγης – Εφημερίδα Σκριπ – 26 Νοεμβρίου 1885 – Ποίημα – Αφιερούται εις τους Μακεδόνας φοιτητάς
Για τον πληθυσμό της Μακεδονίας – Η Φωνή των Υπουδούλων – 24 Μαρτίου 1890 (δύο εικόνες)
Εφημερίδα Εμπρός – 14 Δεκεμβρίου 1896 – έκδοση του Μακεδονικού Ημερολογίου 1897
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1897 – Κωστής Παλαμάς – ποίημα – Μακεδονία (ελληνική πνοή την ανασταίνει)
Εφημερίδα Σκριπ – Ανδρέας Καρκαβίτσας – 30 Αυγούστου
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1903 – Δεν θα την πάρουν ω ποτέ, την γην των Μακεδόνων
Εφημερίδα Σκριπ – 8 Ιουλίου 1905 – Οι Βούλγαροι κηρύσσοντες μίαν Μακεδονικήν γλώσσαν!
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1908 – Δύο κείμενα – α. Παύλος Μελάς – β. Ποίημα «Εις Παύλον Μελάν» του Ζαχαρία Παπαντωνίου
Κάρτα 1 Μαΐου 1908 – Τι θέλουνε οι Βούλγαροι μες στην Μακεδονία; εμείς θα πολεμήσουμε για την Ελευθερία!
Εφημερίδα Σκριπ – 25 Αυγούστου 1911
Εφημερίδα Νέα Έρευνα Χανίων – Στατιστική επίσημος της Μακεδονίας – 20 Μαρτίου 1911
Εφημερίδα Μίνως Ηρακλείου – 15 Μαρτίου 1885
Εφημερίδα Μίνως Ηρακλείου – Βουλγάρων Σφαγαί – 19
Οκτωβρίου 1885
Γεώργιος Στρατήγης – Εφημερίδα Σκριπ – 26 Νοεμβρίου 1885 – Ποίημα – Αφιερούται εις τους Μακεδόνας φοιτητάς
Για τον πληθυσμό της Μακεδονίας – Η Φωνή των Υπουδούλων – 24 Μαρτίου 1890 (δύο εικόνες)
Εφημερίδα Εμπρός – 14 Δεκεμβρίου 1896 – έκδοση του Μακεδονικού Ημερολογίου 1897
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1897 – Κωστής Παλαμάς – ποίημα – Μακεδονία (ελληνική πνοή την ανασταίνει)
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1897 – Γεώργιος Δροσίνης – ποίημα «Ελληνοπούλα (Μακεδονία)»
Εφημερίδα Εμπρός – 18 Μαΐου 1897 – Αι ενέργειαι των
Βουλγάρων
Εφημερίδα Σκριπ – Ανδρέας Καρκαβίτσας – 30 Αυγούστου
1903
Εφημερίδα Σκριπ – Κωστής Παλαμάς – 30 Αυγούστου 1903
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1903 – Δεν θα την πάρουν ω ποτέ, την γην των Μακεδόνων
Εφημερίδα Σκριπ – 8 Ιουλίου 1905 – Οι Βούλγαροι κηρύσσοντες μίαν Μακεδονικήν γλώσσαν!
Η Γλώσσα των εν Μακεδονία Βουλγαροφώνων – 1905 – δείτε ολόκληρο το βιβλίο εδώ
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1908 – Π. Καρολίδης – Τα ονόματα Μακεδών και Μακεδονία
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1908 – Π. Καρολίδης – Τα ονόματα Μακεδών και Μακεδονία
Μακεδονικόν Ημερολόγιον 1908 – Δύο κείμενα – α. Παύλος Μελάς – β. Ποίημα «Εις Παύλον Μελάν» του Ζαχαρία Παπαντωνίου
Κάρτα 1 Μαΐου 1908 – Τι θέλουνε οι Βούλγαροι μες στην Μακεδονία; εμείς θα πολεμήσουμε για την Ελευθερία!
Εφημερίδα Σκριπ – 25 Αυγούστου 1911
Εφημερίδα Νέα Έρευνα Χανίων – Στατιστική επίσημος της Μακεδονίας – 20 Μαρτίου 1911
Μέρος του μεγάλου αφιερώματος του Αντίβαρου στο Μακεδονικό
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα ελληνικά.
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα αγγλικά.
Συμφωνία των Πρεσπών. Η Συμφωνία φύλλο και φτερό. 30 αναπάντητες ερωτήσεις.
10 μύθοι και αλήθειες για το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία».
Οι γεωγραφικοί και εθνολογικοί χάρτες του 18ου-19ου αιώνα απορρίπτουν την ύπαρξη έθνους «Μακεδόνων».
Απογραφή του 1921 στην Γιουγκοσλαβία – Δεν βρέθηκε ούτε ένας «Μακεδόνας».
Βιβλίο του Γιώργου Ρωμανού: «Μακεδονία – Μία και Ελληνική».
Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1931: πουθενά ο όρος Μακεδονία.
Άρθρο του Γιάννη Μαρίνου το 1993 με πλήθος ντοκουμέντων για το «Σλαβομακεδονικό και το ΚΚΕ».
Κοροϊδία Ζάεφ με τις Συνταγματικές τροπολογίες [ο αλυτρωτισμός ενδημικό δομικό στοιχείο της ταυτότητάς τους].
Οι ρίζες του Μακεδονικού ζητήματος και το σπάσιμο του προφράγματος. (Νικολάι Πάβλοβιτς Ιγνάτιεφ) Ανίχνευση από το 1864 μέχρι σήμερα.
Ἡ Ἱστορία ἀποφαίνεται: δέν ὑπάρχει «μακεδονικό ἔθνος».
Ιστορικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής 1878-1913 για την ελληνικότητα της Μακεδονίας
Από όλα τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρουσιάζονται εδώ, αλλά και στα προηγούμενα άρθρα του αφιερώματος, εξάγονται τα εξής συμπεράσματα:
1. Επιβεβαιωμένα μέχρι το 1921 δεν υπήρξε κανένας άνθρωπος που να δήλωνε εθνικά Μακεδόνας.
2. Η αντιπαράθεση εντός της Μακεδονίας ήτανε μόνο μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων.
3. Έχουν όντως καταγραφεί μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων που δήλωναν «Μακεδόνες» σε κάποια έγγραφα μέχρι το 1921. Πρόκειται για δύο υπο-περιπτώσεις.
Πρώτον, όσοι το έκαναν υποβολιμιαία στα πλαίσια των δύο βημάτων, αντί του ενός, προς την βουλγαροποίηση της περιοχής: αρχικά «Μακεδόνες» και μετά «Βούλγαροι».
Δεύτερον, ορισμένοι που έφυγαν ως μετανάστες στις ΗΠΑ και κατά την εισαγωγή τους εκεί δήλωσαν «Μακεδόνες». Αυτό το έκαναν όχι ως «εθνική συνείδηση», αλλά ακριβώς λόγω απουσίας εθνικής συνείδησης!
Δίνω το ιστορικό περίγραμμα και υπενθυμίζω ότι την περίοδο 1878-1913 βρισκόμαστε στη μετάβαση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε εθνικά κράτη. Μέχρι το 1912 η Μακεδονία ήταν Οθωμανική.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάτω από το βλέμμα των Οθωμανών που καταρρέουν. Αυτό που ονομάζουμε «Μακεδονικός Αγώνας» (1904-08) έληξε όχι επειδή ο αγώνας τελείωσε και απελευθερώθηκε κάποιο τμήμα μίας περιοχής, αλλά επειδή οι Νεότουρκοι έκαναν την δική τους επανάσταση και επέβαλλαν την τάξη.
Η απελευθέρωση έγινε το 1912-13 μεταξύ των εθνικών στρατών και των Οθωμανών. Επίσης, ο Μακεδονικός Αγώνας 1904-08 έγινε εναντίον των Βουλγάρων. Τα δημοσιεύματα της εποχής, και όλα τα δεδομένα που παρουσιάζω, μιλούν πεντακάθαρα γι’ αυτό το πράγμα. Την ευρύτερη λοιπόν αυτήν περίοδο 1878-1913 έχουμε την μετάβαση και την ένταξη σε εθνικές συνειδήσεις. Ο Παύλος Μελάς άφησε το ζεστό, πολυτελές του σπίτι και τις συναναστροφές του με πρώην και μέλλοντες πρωθυπουργούς, κυρίως για να προσελκύσει στην εθνική ελληνική συνείδηση τους έχοντες ακόμα ρευστή εθνική συνείδηση.
Από το 1870 με την δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας, ο σκοπός της άλλης πλευράς ήταν ακριβώς ο ίδιος. Η προσέγγιση των πληθυσμών προς την Βουλγαρική εθνική συνείδηση, βάσει της γλώσσας αρχικά, και της θρησκευτικής διαφοροποίησης μετά το 1870. Η Επανάσταση της Μακεδονίας το 1878 έγινε επειδή οι Έλληνες της Μακεδονίας δεν δέχθηκαν να τεθούν κάτω από τους Βουλγάρους, επειδή οι Ρώσοι (ούτε καν οι Βούλγαροι) κέρδισαν τους Οθωμανούς σε εντελώς άλλη περιοχή και ζήτησαν τη Μακεδονία για λογαριασμό των Βουλγάρων.
Έκτοτε, υπήρχαν πολλαπλά επεισόδια μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων στην περιοχή. Υπάρχει και το βιβλίο του Ευάγγελου Κωφού το 1969 «Η Επανάσταση της Μακεδονίας το 1878» με δεκάδες έγγραφα του Ελληνικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης προς την κυβέρνηση των Αθηνών, στα οποία καταγράφοναι όλα αυτά με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν αυτής της μετάβασης, υπήρχαν και ορισμένοι πληθυσμοί που παρέμειναν εθνικά ρευστοί, μέχρι το 1912-13. Αυτοί οι πληθυσμοί ήταν ευκολότερο να διαφύγουν από την όλη κατάσταση εκεί, ακριβώς επειδή λόγω έλλειψης ένταξης σε μία από τις δύο εθνικές συνειδήσεις, είχαν μικρότερες προοπτικές. Επειδή λοιπόν δεν είχαν τέτοια συνείδηση, στα έγγραφα που τους ζητούσαν έγγραφαν ουσιαστικά τόπο αφετηρίας «Μακεδονία» και όχι ότι ήταν «εθνικά Μακεδόνες». Μιλάμε ούτως ή άλλως για μερικές δεκάδες. Αυτούς τους χρησιμοποιεί κατά κόρον η προπαγάνδα των Σκοπίων για να αποδείξει τα αναπόδεικτα.
4. Την περίοδο 1921-1943, λόγω των αποφάσεων της Κομιντέρν, ξεκινάει η επιχείρηση «μακεδονοποίησης». Πάλι παίρνει αρκετά χρόνια για να φτάσουμε το 1943 και ο Τίτο να εμφανίσει 840,000 «εθνικά Μακεδόνες» για πρώη φορά στην Ιστορία, με σκοπό να προστατεύσει την Γιουγκοσλαβία από μελλοντικές τριβές με την Βουλγαρία, όπερ και κατάφερε με το ρίξει τον σπόρο που σήμερα έθρεψε τις τριβές που έχουμε σήμερα εμείς με τους «μακεδονοποιημένους».
5. Φτάσαμε λοιπόν στο 2018 όπου Έλληνας υπουργός εξωτερικών, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές κλπ υπογράφουν χαρτιά που υποτίθεται ότι είναι Διεθνείς Συμφωνίες και δηλώνουν ανοιχτά σε πολλές περιπτώσεις ότι υπάρχουν εθνικά Μακεδόνες, ότι ανάμεσα στους υποτιθέμενους εχθρούς των Ελλήνων είναι «οι Μακεδόνες» (χωρίς εισαγωγικά) κλπ.
Όχι. 75 χρόνια ψευδεπίγραφης μακεδονοποίησης δεν αρκούν για να μπει κανείς στην χορεία των εθνών. Υπάρχουν κριτήρια και προϋποθέσεις, τις οποίες θέτουν οι ειδικοί πολιτικοί επιστήμονες που ασχολούνται με τα έθνη και την ιστορία τους, τα οποία δεν τηρούν. Το έθνος δεν είναι παρατσούκλι. Είναι όρος ενός συλλογικού υποκειμένου, τον οποίον τον αποδίδει η ίδια Ιστορία σε έναν λαό, μετά από βαθειά πορεία στον χρόνο και διαφοροποίηση από άλλους λαούς.
Ανδρέας Σταλίδης.
Πηγή – Αντίβαρο
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα ελληνικά.
Η Συμφωνία των Πρεσπών στα αγγλικά.
Συμφωνία των Πρεσπών. Η Συμφωνία φύλλο και φτερό. 30 αναπάντητες ερωτήσεις.
10 μύθοι και αλήθειες για το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία».
Οι γεωγραφικοί και εθνολογικοί χάρτες του 18ου-19ου αιώνα απορρίπτουν την ύπαρξη έθνους «Μακεδόνων».
Απογραφή του 1921 στην Γιουγκοσλαβία – Δεν βρέθηκε ούτε ένας «Μακεδόνας».
Βιβλίο του Γιώργου Ρωμανού: «Μακεδονία – Μία και Ελληνική».
Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1931: πουθενά ο όρος Μακεδονία.
Άρθρο του Γιάννη Μαρίνου το 1993 με πλήθος ντοκουμέντων για το «Σλαβομακεδονικό και το ΚΚΕ».
Κοροϊδία Ζάεφ με τις Συνταγματικές τροπολογίες [ο αλυτρωτισμός ενδημικό δομικό στοιχείο της ταυτότητάς τους].
Οι ρίζες του Μακεδονικού ζητήματος και το σπάσιμο του προφράγματος. (Νικολάι Πάβλοβιτς Ιγνάτιεφ) Ανίχνευση από το 1864 μέχρι σήμερα.
Ἡ Ἱστορία ἀποφαίνεται: δέν ὑπάρχει «μακεδονικό ἔθνος».
Ιστορικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής 1878-1913 για την ελληνικότητα της Μακεδονίας
Από όλα τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρουσιάζονται εδώ, αλλά και στα προηγούμενα άρθρα του αφιερώματος, εξάγονται τα εξής συμπεράσματα:
1. Επιβεβαιωμένα μέχρι το 1921 δεν υπήρξε κανένας άνθρωπος που να δήλωνε εθνικά Μακεδόνας.
2. Η αντιπαράθεση εντός της Μακεδονίας ήτανε μόνο μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων.
3. Έχουν όντως καταγραφεί μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων που δήλωναν «Μακεδόνες» σε κάποια έγγραφα μέχρι το 1921. Πρόκειται για δύο υπο-περιπτώσεις.
Πρώτον, όσοι το έκαναν υποβολιμιαία στα πλαίσια των δύο βημάτων, αντί του ενός, προς την βουλγαροποίηση της περιοχής: αρχικά «Μακεδόνες» και μετά «Βούλγαροι».
Δεύτερον, ορισμένοι που έφυγαν ως μετανάστες στις ΗΠΑ και κατά την εισαγωγή τους εκεί δήλωσαν «Μακεδόνες». Αυτό το έκαναν όχι ως «εθνική συνείδηση», αλλά ακριβώς λόγω απουσίας εθνικής συνείδησης!
Δίνω το ιστορικό περίγραμμα και υπενθυμίζω ότι την περίοδο 1878-1913 βρισκόμαστε στη μετάβαση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε εθνικά κράτη. Μέχρι το 1912 η Μακεδονία ήταν Οθωμανική.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάτω από το βλέμμα των Οθωμανών που καταρρέουν. Αυτό που ονομάζουμε «Μακεδονικός Αγώνας» (1904-08) έληξε όχι επειδή ο αγώνας τελείωσε και απελευθερώθηκε κάποιο τμήμα μίας περιοχής, αλλά επειδή οι Νεότουρκοι έκαναν την δική τους επανάσταση και επέβαλλαν την τάξη.
Η απελευθέρωση έγινε το 1912-13 μεταξύ των εθνικών στρατών και των Οθωμανών. Επίσης, ο Μακεδονικός Αγώνας 1904-08 έγινε εναντίον των Βουλγάρων. Τα δημοσιεύματα της εποχής, και όλα τα δεδομένα που παρουσιάζω, μιλούν πεντακάθαρα γι’ αυτό το πράγμα. Την ευρύτερη λοιπόν αυτήν περίοδο 1878-1913 έχουμε την μετάβαση και την ένταξη σε εθνικές συνειδήσεις. Ο Παύλος Μελάς άφησε το ζεστό, πολυτελές του σπίτι και τις συναναστροφές του με πρώην και μέλλοντες πρωθυπουργούς, κυρίως για να προσελκύσει στην εθνική ελληνική συνείδηση τους έχοντες ακόμα ρευστή εθνική συνείδηση.
Από το 1870 με την δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας, ο σκοπός της άλλης πλευράς ήταν ακριβώς ο ίδιος. Η προσέγγιση των πληθυσμών προς την Βουλγαρική εθνική συνείδηση, βάσει της γλώσσας αρχικά, και της θρησκευτικής διαφοροποίησης μετά το 1870. Η Επανάσταση της Μακεδονίας το 1878 έγινε επειδή οι Έλληνες της Μακεδονίας δεν δέχθηκαν να τεθούν κάτω από τους Βουλγάρους, επειδή οι Ρώσοι (ούτε καν οι Βούλγαροι) κέρδισαν τους Οθωμανούς σε εντελώς άλλη περιοχή και ζήτησαν τη Μακεδονία για λογαριασμό των Βουλγάρων.
Έκτοτε, υπήρχαν πολλαπλά επεισόδια μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων στην περιοχή. Υπάρχει και το βιβλίο του Ευάγγελου Κωφού το 1969 «Η Επανάσταση της Μακεδονίας το 1878» με δεκάδες έγγραφα του Ελληνικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης προς την κυβέρνηση των Αθηνών, στα οποία καταγράφοναι όλα αυτά με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν αυτής της μετάβασης, υπήρχαν και ορισμένοι πληθυσμοί που παρέμειναν εθνικά ρευστοί, μέχρι το 1912-13. Αυτοί οι πληθυσμοί ήταν ευκολότερο να διαφύγουν από την όλη κατάσταση εκεί, ακριβώς επειδή λόγω έλλειψης ένταξης σε μία από τις δύο εθνικές συνειδήσεις, είχαν μικρότερες προοπτικές. Επειδή λοιπόν δεν είχαν τέτοια συνείδηση, στα έγγραφα που τους ζητούσαν έγγραφαν ουσιαστικά τόπο αφετηρίας «Μακεδονία» και όχι ότι ήταν «εθνικά Μακεδόνες». Μιλάμε ούτως ή άλλως για μερικές δεκάδες. Αυτούς τους χρησιμοποιεί κατά κόρον η προπαγάνδα των Σκοπίων για να αποδείξει τα αναπόδεικτα.
4. Την περίοδο 1921-1943, λόγω των αποφάσεων της Κομιντέρν, ξεκινάει η επιχείρηση «μακεδονοποίησης». Πάλι παίρνει αρκετά χρόνια για να φτάσουμε το 1943 και ο Τίτο να εμφανίσει 840,000 «εθνικά Μακεδόνες» για πρώη φορά στην Ιστορία, με σκοπό να προστατεύσει την Γιουγκοσλαβία από μελλοντικές τριβές με την Βουλγαρία, όπερ και κατάφερε με το ρίξει τον σπόρο που σήμερα έθρεψε τις τριβές που έχουμε σήμερα εμείς με τους «μακεδονοποιημένους».
5. Φτάσαμε λοιπόν στο 2018 όπου Έλληνας υπουργός εξωτερικών, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές κλπ υπογράφουν χαρτιά που υποτίθεται ότι είναι Διεθνείς Συμφωνίες και δηλώνουν ανοιχτά σε πολλές περιπτώσεις ότι υπάρχουν εθνικά Μακεδόνες, ότι ανάμεσα στους υποτιθέμενους εχθρούς των Ελλήνων είναι «οι Μακεδόνες» (χωρίς εισαγωγικά) κλπ.
Όχι. 75 χρόνια ψευδεπίγραφης μακεδονοποίησης δεν αρκούν για να μπει κανείς στην χορεία των εθνών. Υπάρχουν κριτήρια και προϋποθέσεις, τις οποίες θέτουν οι ειδικοί πολιτικοί επιστήμονες που ασχολούνται με τα έθνη και την ιστορία τους, τα οποία δεν τηρούν. Το έθνος δεν είναι παρατσούκλι. Είναι όρος ενός συλλογικού υποκειμένου, τον οποίον τον αποδίδει η ίδια Ιστορία σε έναν λαό, μετά από βαθειά πορεία στον χρόνο και διαφοροποίηση από άλλους λαούς.
Ανδρέας Σταλίδης.
Πηγή – Αντίβαρο
η συνεχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου