Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου kentripotideas

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023

Ο Τζόρνταν Πίτερσον δημιουργεί μια «υπέρ του ανθρώπου» εναλλακτική λύση στο παγκοσμιοποιητικό-κορπορατιστικό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ....

 

Ο Τζόρνταν Πίτερσον μιλάει στo 2018 Student Action Summit στο Palm Beach County Convention Center στο Γουέστ Παλμ Μπιτς, Φλόριντα, στις 20 Δεκεμβρίου 2018. (Gage Skidmore/CC BY-SA 2.0)

Ο καθηγητής ψυχολογίας και δημόσιος ομιλητής Τζόρνταν Πίτερσον ανακοίνωσε τον σχηματισμό μιας διεθνούς κοινοπραξίας που θα λειτουργήσει ως ένα είδος....

φιλολαϊκής εναλλακτικής λύσης στο ελιτίστικο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και θα αποτελέσει αντίβαρο στους παγκοσμιοποιητικούς στόχους και αφηγήματα.

Ο Πίτερσον παρουσίασε το σχέδιό του σε μια εμφάνισή του στο podcast του Τζο Ρόγκαν, λέγοντάς του ότι μια εναρκτήρια εκδήλωση της ομάδας σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί μέσα στον Οκτώβριο/Νοέμβριο του 2023 στο Λονδίνο.

Περίπου 2.000 επιχειρηματικές, πολιτιστικές και πολιτικές προσωπικότητες θα προσκληθούν να συμμετάσχουν στην κοινοπραξία, είπε, προσθέτοντας ότι θέλει οι συζητήσεις να είναι ανοιχτές στο κοινό και τα μέλη της οργάνωσης να προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα πεδίων.

Αυτό θα έθετε τη συμμετοχή σε παρόμοια κλίμακα με την πρόσφατη συνάντηση του WEF στο Νταβός της Ελβετίας, η οποία συγκέντρωσε περίπου 2.700 διεθνείς ηγέτες, στελέχη της Wall Street, κεντρικούς τραπεζίτες και διασημότητες.

Ο Πίτερσον δήλωσε ότι μια βασική ιδέα της κοινοπραξίας -η οποία δεν έχει ακόμη επίσημο όνομα- θα είναι να παρέχει ένα «εναλλακτικό όραμα για το μέλλον … μια εναλλακτική λύση σε αυτό το είδος του “αφηγήματος της αποκάλυψης” που προωθείται, τουλάχιστον εμμέσως, από οργανισμούς όπως το WEF».

Ο ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Κλάους Σβαμπ εκφωνεί ομιλία κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής του «Κρυστάλλινου Βραβείου» στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, στις 16 Ιανουαρίου 2023. (Fabrice Coffrini/AFP via Getty Images)

«Έτος της πολυκρίσης»

Οι επικριτές έχουν υποστηρίξει ότι το WEF χρησιμοποιεί τακτικές τρόμου και ζωγραφίζει μια τρομακτική εικόνα του μέλλοντος για να δικαιολογήσει τις προτεινόμενες λύσεις, όπως η Μεγάλη Επανεκκίνηση.

Για παράδειγμα, πριν από τη φετινή συνάντηση του WEF, ο όμιλος ανακήρυξε το 2023 ως το «Έτος της Πολυκρίσης», παρουσιάζοντας ένα εκτεταμένο πλέγμα απειλών, με μεγάλη έμφαση στην υποτιθέμενη έκτακτη ανάγκη της κλιματικής αλλαγής, την οποία οι επικριτές έχουν κατακεραυνώσει ως αβάσιμη κινδυνολογία.

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση, η οποία έχει συνδεθεί με το αμφιλεγόμενο σύνθημα «δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος», προτείνει μια προσέγγιση από πάνω προς τα κάτω για τη διαχείριση διαφόρων απειλών, η οποία περιλαμβάνει την αναμόρφωση του καπιταλισμού για την πιο ομοιόμορφη κατανομή των οφελών του και την ενίσχυση της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής των πολυεθνικών θεσμών.

Οι επικριτές της Μεγάλης Επανεκκίνησης λένε ότι πρόκειται για μια προσπάθεια των διεθνών οργανισμών να υπονομεύσουν την εθνική κυριαρχία, συγκεντρώνοντας την εξουσία και τη λήψη αποφάσεων εις βάρος των ατομικών ελευθεριών και των τοπικών κοινοτήτων.

Υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι οι λύσεις που προτείνει το σχέδιο περιλαμβάνουν υψηλό βαθμό οικονομικού παρεμβατισμού από τις κυβερνήσεις και κοινωνικής μηχανικής από τις παγκόσμιες ελίτ που θέλουν να επιβάλουν προοδευτικές αξίες και πεποιθήσεις σε παραδοσιακά σκεπτόμενους πληθυσμούς.

Ως εναλλακτική λύση σε αυτό που περιέγραψε ως «αφηγήματα της αποκάλυψης» του WEF, ο Peterson δήλωσε ότι η κοινοπραξία θέλει αντ’ αυτού να “παρουσιάσει ένα όραμα που είναι δελεαστικό και φιλόξενο”.

«Φανταστείτε ότι μπορείτε να έχετε τον κόσμο που θέλετε» με «καμία από αυτές τις μαλθουσιανές ανοησίες περί ορίων της ανάπτυξης».

Τα μαλθουσιανά όρια της ανάπτυξης είναι μια έννοια που βασίζεται στην ιδέα ότι η αύξηση του πληθυσμού θα ξεπεράσει τελικά την προσφορά τροφίμων, οδηγώντας σε εκτεταμένη πείνα, ασθένειες και θάνατο.

Μια βασική κριτική της ιδέας περιλαμβάνει ότι είναι υπερβολικά απλοϊκή και δεν λαμβάνει υπόψη της την πολύπλοκη αλληλεπίδραση της παραγωγής τροφίμων, του πληθυσμού και της τεχνολογικής προόδου. Είναι επίσης ασυνεπής με τα ιστορικά δεδομένα, καθώς οι τρομερές προβλέψεις του μοντέλου δεν έχουν επαληθευτεί παρά την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, καθώς η παραγωγή τροφίμων συμβαδίζει με την πρόοδο της τεχνολογίας και της γεωργίας.

«Αν συνεργαστούμε», δήλωσε ο Πίτερσον, «τότε όλοι μπορούν να έχουν αρκετά -και ίσως περισσότερα από αρκετά.

«Δεν υπάρχει όριο στην αφθονία που μπορεί να παράγει ο φυσικός κόσμος», πρόσθεσε.

Βασικές ιδέες της κοινοπραξίας 


Ο Πίτερσον απαρίθμησε μερικές από τις βασικές ιδέες που θα συζητηθούν στη συνάντηση του Οκτωβρίου/Νοεμβρίου 2023, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης της παραγωγής και της διανομής ενέργειας, της προστασίας των ατομικών ελευθεριών από την τυραννία και της αντιμετώπισης της μείωσης των ποσοστών γεννήσεων με πολιτικές υπέρ της οικογένειας.

«Δεν μπορείς να σώσεις τον πλανήτη κάνοντας τις τιμές της ενέργειας τόσο ακριβές που κανένας φτωχός δεν μπορεί να τις αντέξει οικονομικά. Αυτό είναι εκτός συζήτησης», είπε, προσθέτοντας ότι η ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας θα ήταν ευπρόσδεκτη, αλλά «δεν έχετε τη δυνατότητα να επιβάλλετε το ουτοπικό σας όραμα στην υπηρεσία του ναρκισσισμού σας στους φτωχούς.

«Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τους φτωχούς πλούσιους – θα προσπαθήσουμε να ανακουφίσουμε τη φτώχεια», είπε.

Οι ειδικοί έχουν επικρίνει ατζέντες όπως η Πράσινη Νέα Συμφωνία για την προώθηση τεχνολογικά ανώριμων λύσεων με κυβερνητικές επιταγές και επιδοτήσεις, καθιστώντας την ενέργεια λιγότερο αξιόπιστη και ακριβότερη, με δυσανάλογο αντίκτυπο στους φτωχούς.

Ο Πίτερσον δήλωσε ότι ένα βασικό σημείο συζήτησης της κοινοπραξίας θα είναι το πώς θα αποκτήσει «ενέργεια και πόρους με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, όσο το δυνατόν ταχύτερα, ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων σε όλο τον κόσμο».

Ένας άλλος στόχος είναι να εξεταστούν τρόποι διαχείρισης της διακυβέρνησης προκειμένου να «σταματήσει η επέλαση ενός παθολογικού γιγαντισμού», τον οποίο περιέγραψε ως μεγάλη και αυξανόμενη εξουσία από ένα συνδυασμό εταιρικών, κυβερνητικών και μέσων ενημέρωσης σε αυτό που περιέγραψε ως ένα είδος «διεφθαρμένης συμπαιγνίας».

Είπε επίσης ότι οι συζητήσεις θα περιλαμβάνουν τη διερεύνηση μιας «υπέρ του ανθρώπου» άποψης της διαχείρισης.

«Πώς θα δώσουμε προτεραιότητα στις προσπάθειές μας να δημιουργήσουμε σωστά τα κράτη μας και τις διεθνείς μας σχέσεις, έτσι ώστε να δώσουμε προτεραιότητα στην ανθρώπινη ευημερία» με τρόπο που να βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση στο μέτρο του δυνατού, αποφεύγοντας παράλληλα τις παγίδες της μαλθουσιανής ιδέας ότι υπάρχουν πάρα πολλά «στόματα στον πλανήτη για να ταΐσουμε και ότι είσαι κακός αν σκέφτεσαι μόνο να κάνεις παιδιά».

Επιπλέον, ο Πίτερσον δήλωσε ότι η κοινοπραξία θα διερευνήσει πολιτικές που θα αντισταθμίσουν την πτώση των ποσοστών γεννήσεων, ενθαρρύνοντας σταθερές, πυρηνικές οικογένειες που είναι «επικεντρωμένες στο παιδί».

«Στη Δύση, επειδή είμαστε πολύ ανώριμοι, πιστεύουμε ότι ο σκοπός ενός γάμου είναι η ευτυχία των ανθρώπων που συμμετέχουν στο γάμο, του συζύγου και της συζύγου. Και αυτός δεν είναι καθόλου ο σκοπός του γάμου», δήλωσε ο Πίτερσον.

«Ο σκοπός είναι η μακροπρόθεσμη διευκόλυνση της ψυχολογικής και πνευματικής ανάπτυξής τους και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που είναι ευεργετικό για τα παιδιά», πρόσθεσε.

Αναφέρθηκε επίσης στην πρωτοκαθεδρία της εθελοντικής συνεργασίας μεταξύ των μελών των κοινωνιών, αντί για τον εξαναγκασμό από πάνω προς τα κάτω.

«Μια ιστορία είναι ότι η εξουσία κυβερνά τα πάντα», είπε. «Αλλά αυτή δεν είναι μια πολύ καλή ιστορία. Είναι μια πολύ παθολογική ιστορία».

Ο Πίτερσον υποστήριξε ότι η ανάληψη ευθύνης στο πιο τοπικό επίπεδο είναι το κλειδί για την αποτροπή της ανόδου της τυραννίας. Είπε ότι αυτό βασίζεται στην ιδέα ότι η προσωπική ευθύνη πρέπει να αναλαμβάνεται σε κάθε βήμα του εαυτού, της οικογένειας, της κοινότητας, του κράτους και του έθνους.

«Η ιδέα είναι ότι πρέπει να δημιουργήσετε μια ιεραρχία ευθύνης, κατανεμημένη ευθύνη, ως αντίπαλο δέος στην τυραννία», κάτι που ο Πίτερσον πρότεινε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο για τη καλή διακυβέρνηση.

Είπε ότι η ιδέα αυτή έχει τις ρίζες της στη δυτική παράδοση και αποτελεί αντίδοτο στην αντίληψη ότι η εξουσία είναι ο μόνος παράγοντας που κυβερνά.

theepochtimes.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


πηγή


πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: