Ο νέος εφαρμοσμένος πολιτικός μετα-ανθρωπισμός, βάζει όλο και περισσότερο τις βάσεις του, στο γίγνεσθαι της ιστορίας. Πότε ως καρικατούρα και πότε ως τραγωδία....
Η καρικατούρα αποτελεί την επανάληψη της ίδιας εφαρμογής που θέλει να επιβάλει τη μόδα της κυβερνητικής προστασίας, και η τραγωδία είναι η ειρωνική αταραξία των πολλών.
Η ιστορία φαίνεται να έχει μείνει από καύσιμα και το νέο υποκείμενο της, βυθίστηκε στο αμίλητο κενό.
Οι τροχοί της ιστορίας αφήνουν τα ίχνη της προβοκατόρικης γλώσσας. Όλα τελούνται στην ενέδρα. Κάπου σε περιμένει το συμβάν δεν το δημιουργείς εσύ πια. Κάπου σε περιμένει η ερώτηση μαζί με την απάντηση, δεν θέτεις εσύ την ερώτηση και δεν παλεύεις να βρεις την απάντηση.
Όλα είναι εκεί έτοιμα, στημένο το παιχνίδι, εσύ μπαίνεις και ακολουθείς τους κανόνες, τίποτα άλλο. Η ύβρις έχει έρθει πριν από εσένα και σε περιμένει. Ο νόμος πριν μας στεγάσει μας έχει ευνουχίσει. Εμείς πολύ απλά έχουμε μπει στο λεωφορείο που μας μεταφέρει και καλούμαστε να υπακούσουμε στην επιγραφή που λέει «μην ομιλείτε εις τον οδηγό».
Τα αινίγματα έχουν παύσει να μας καλούν, σήμερα οι νέο-προφήτες μας λένε τι μας περιμένει χωρίς γρίφους (το αίνιγμα της Σφίγγας προς τον Οιδίποδα είχε ένα ποιητικό αίτιο, εκείνο της σημασιολογικής έρευνας, η εποχή μας όμως δεν το χρειάζεται).
Ο Μπίλ Γκέιτς που είχε προβλέψει το 2015 την πανδημία ως μέγας προφήτης μας προειδοποιεί αυτές τις μέρες ότι η επόμενη απειλή για την ανθρωπότητα θα έρθει από την οθόνη ενός υπολογιστή. Ο αριθμός των θυμάτων θα είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνον που βιώνουμε σήμερα και θα έχουμε τις απώλειες ενός πυρηνικού πολέμου.
Αποτελεί πρόβλεψη ή είναι ένα σενάριο προς εκτέλεση; Μίλησε με όρους υποψίας, ή με όρους των αποχρώντων όρων, των προθέσεων και των σκοπών;
Για κάποιους αν υποψιάζεσαι επάνω στα πράγματα και στα πρόσωπα, στους λόγους και στις συμπεριφορές, ανήκεις στον κόσμο των απλοϊκών παραδόσεων και των θρησκειών. Δημιουργείς έτσι συνθήκες υπονόμευσης για ένα κόσμο που υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο του παρελθόντος και αμφισβητείς τη μεγολο-κλίμακα που είναι η παγκόσμια τάξη. Είσαι έξω από το πνεύμα των καιρών που υπερβαίνουν την εκβιομηχάνηση της κοινωνίας και έχουν εισέλθει στην εικονική υπερ-πραγματικότητα.
Τέτοιες απίστευτες φιλολογικές μεθερμηνείες του πολιτικού έχουν κάνει την εγκατάσταση τους και μας παγιδεύουν.
Ας μάθουν, λοιπόν οι φωστήρες του πολιτικού σκοταδισμού, ότι τίποτα δεν υπερβαίνει το χρόνο και το χώρο του παρελθόντος. Η αγωνία, η ελευθερία και η ελπίδα ήταν και είναι εδώ. Μόνο που κάποτε υπήρχαν οι ρόλοι και οι αντι-ρόλοι, οι κινήσεις και οι αντι-κινήσεις, μόνο που κάποτε δρούσαμε τοπικά αλλά σκεφτόμασταν παγκόσμια. Σήμερα υπάρχουν οι μαριονέτες, σήμερα υπάρχουν οι μονόδρομοι της κίνησης, σήμερα υπάρχει το παγκόσμιο που είναι ένας ατέρμων πλούς, δηλαδή υπάρχει το παγκόσμιο με τα προσχεδιασμένα σενάρια, το παγκόσμιο της μιας ανάγνωσης που βουλιάζει στο τοπικό των επιτροπάτων.
Κάποτε ξέραμε εκείνο που λέει και η ψυχανάλυση: «ό,τι ξεπερνιέται επανεγγράφεται» (Λακάν). Κάποτε γνωρίζαμε ότι κλείνω τα σύνορα, όχι γιατί είμαι αφιλόξενος, ή σοβινιστής αλλά γιατί λειτουργώ κατ’ οικονομία της ελπίδας να υπάρχω χωρίς κινδύνους, είτε από ασθένειες, είτε από απεσταλμένους που φθάνουν βάση σχεδίου για να δημιουργήσουν την πέμπτη φάλαγγα. Κάποτε μαθαίναμε πως αν αποφυσιολογικοποιηθούν οι θεσμοί τότε λειτουργούμε ως προδότες, σήμερα σπουδάζουμε ότι οι θεσμοί είναι διακοσμητικοί και καλούνται να διεκπεραιώνουν τους κομφορμιστικούς κανόνες.
Συνηθίσαμε καιρό τώρα να ζούμε παρέα με την υποχθόνια πρόθεση, με τη νεοκοσμική μετοικεσία της πολιτικής που αντικαθιστά το μιλιταρισμό με την τραπεζοκρατία, το ρατσισμό με τα κοσμοπολίτικα συμφέροντα, τον εθνικισμό με τη φυλή των πλουσίων.
Τίποτε πια δεν έχει να κάνει με την αυτοκυβέρνητη θέληση και τον αυτοκυβέρνητο λόγο, όλα κινούνται στον ορίζοντα του στρεψόδικου χαρακτήρα τους και δεν αποφυλακίζονται υπό όρους ποτέ, ούτε υποκείμενα, ούτε ιδέες, ούτε σκέψεις, σβήνουν πίσω από τα κάγκελα της αιώνιας συνθηκολόγησης.
Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου