28 Απρίλιος 2019, Σημερινή, Της Φανούλας Αργυρού
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΠΛΟΪΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΕ;;;...Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΕΙΤΕ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ Ή ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ… ΕΚΤΟΤΕ, ΟΥΔΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ Σ.Α. ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 7 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΟΗΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
Αν μελετήσει καλά ένας τα ψηφίσματα και τα λεκτικά τους θα βρει, δυστυχώς, ότι δεν υπάρχει σαφής αποσύνδεση της αναγνώρισης του ψευδοκράτους από την τελική λύση του Κυπριακού. Αλλά, σκόπιμα δίδεται αυτή η εντύπωση
Στις 24 Μαρτίου 2019 δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» άρθρο του κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου, τέως Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, με τίτλο «Ένα απλοϊκό ερώτημα», στο οποίο διερωτάται, γιατί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ μένουν ανεκμετάλλευτα και δεν υλοποιούνται. Συγκεκριμένα, τα ψηφίσματα 550/84 και 789/92, αμφότερα των οποίων μιλούν για επιστροφή της περιοχής των Βαρωσίων στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών…
Στις 31 Μαρτίου 2019, η «Σημερινή» δημοσίευσε δεύτερο άρθρο, με τίτλο: «Ένα απλό ερώτημα για την Αμμόχωστο», των κ.κ. Θεόφιλου Β. Θεοφίλου, Γεώργιου Κ. Αρέστη και Δημήτριου Χ. Χατζηχαμπή. Στο άρθρου τους οι συγγραφείς αναφέρονται στο άρθρο του κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου και διερωτώνται και αυτοί με τη σειρά τους για το ίδιο θέμα.
Κατ’ αρχήν μια διευκρίνιση. Ο κ. Γ. Λ. Ομήρου αναφέρθηκε σε «συμφωνία ‘υψηλού επιπέδου’ μεταξύ Κυπριανού-Ντενκτάς της 19ης Μαΐου του1979». Έχουμε αποδείξει από έγγραφα του ΟΗΕ ότι τα όσα συνομολογήθηκαν τότε ήσαν πρακτικά που πάρθηκαν κατά τις συναντήσεις με τον ΓΓ ως κατευθυντήριες γραμμές, ως οδηγίες για τους διαπραγματευτές για επανέναρξη των συνομιλιών. Όπως ακριβώς και στις 12 Φεβρουαρίου 1977 μεταξύ Μακαρίου-Ντενκτάς και πάλι προεδρεύοντος της συνεδρίας του ίδιου του ΓΓ του ΟΗΕ, Κουρτ Βάλντχαϊμ.
Έγραψε ο κ Γ. Λ. Ομήρου, μεταξύ άλλων: «Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τόσο στη συμφωνία του 1979, όσο και στα πιο πάνω, σχετικά με την επιστροφή της Αμμοχώστου, ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, υπάρχει σαφής αποσύνδεση από την τελική λύση του Κυπριακού…».
«Εποικοδομητικές ασάφειες»
Δυστυχώς, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, τα οποία γράφουν οι Βρετανοί ως οι “penholders” τους, εμπεριέχουν τις λεγόμενες, κατά σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ, εποικοδομητικές ασάφειές τους. Διερωτήθηκε κανείς, γιατί κανένα ψήφισμα, ξεκινώντας από το 353 της 20ής Ιουλίου 1974, δεν αναφέρεται καθαρά και ονομαστικά ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ, ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;
Τα δύο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, το 541 και το 550, που εκδόθηκαν επί καιρώ Μάργκαρετ Θάτσερ και είναι υπέρ μας, καταδικάζοντας τη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ήταν αναγκαίο να υποστηρίξουν την Κυπριακή Δημοκρατία, λόγω του ότι οι Βρετανοί δεν είχαν άλλη εκλογή. Όφειλαν να το κάνουν, για τα δικά των συμφέροντα, λόγω των Βάσεών τους στο νησί και του ρόλου τους βάσει της «Συνθήκης Εγγυήσεως». Έστω και αν το 1974 η τότε Εργατική/Σοσιαλιστική Κυβέρνηση Χάρολντ Γουίλσον (με ΥΠΕΞ τον Τζέιμς Κάλαχαν) συμφώνησε στην τουρκική εισβολή με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ, παραβιάζοντας τη Συνθήκη.
Το ΣΑ στο 550/84, αφενός εκφράζει τις ανησυχίες του για τις περαιτέρω ενέργειες απόσχισης στο κατεχόμενο μέρος της ΚΔ και καταδικάζει την υποτιθέμενη ανταλλαγή πρέσβεων μεταξύ Τουρκίας και της παράνομης «ΤΔΒΚ», αφετέρου καλεί όλες τις χώρες να μη βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο την αποσχισθείσα οντότητα (σ.σ. δεν ονομάζει την Τουρκία ως εισβολέα και κατοχική δύναμη).
Όμως, πώς μπορεί να συμβιβαστεί εδώ η πολιτική της ΕΕ με το ψήφισμα 550 (να μη βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο την αποσχισθείσα οντότητα), όταν, «από το 2006, έχουν δοθεί 449 εκ. ευρώ στην ‘τουρκοκυπριακή κοινότητα’, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για ανάπτυξη της υποδομής των κατεχομένων (ειδικά στον τομέα μεταφοράς, ενέργειας, περιβάλλοντος, τηλεπικοινωνίες, υδατοπρομήθεια), κι όταν τέτοια χρηματοδότηση, απευθείας ή εμμέσως, είναι προς όφελος της παράνομης οντότητας στα κατεχόμενα;».
Δεύτερον, η βρετανική θέση ήταν και παραμένει ότι, το θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους θα έλθει με τη λύση. Δηλαδή, με τη δική μας πρώτα αναγνώριση!
Τρίτον, αν μελετήσει καλά ένας τα ψηφίσματα και τα λεκτικά τους θα βρει, δυστυχώς, ότι δεν υπάρχει σαφής αποσύνδεση από την τελική λύση του Κυπριακού. Αλλά, σκόπιμα δίδεται αυτή η εντύπωση. Και εξηγώ:
«Καρότο» χωρίς… αντίκρισμα
Προσωπικά, δεν ξεχωρίζω την κατεχόμενη Αμμόχωστο από την υπόλοιπη κατεχόμενη γη μας. Τα ψηφίσματα, δυστυχώς, σκόπιμα είναι αμφιλεγόμενα και στην περίπτωση δίνουν ένα καρότο στους Αμμοχωστιανούς, αλλά δίχως αντίκρισμα. Και ως άνθρωπος που απορρίπτω την ρατσιστική, απαρτχάιντ βρετανο-τουρκική ΔΔΟ, πρέπει να αναφέρω ότι το ψήφισμα 789 του 1992 (που, να σημειωθεί, είναι από τα ψηφίσματα που εκδόθηκαν επί καιρώ που υπηρετούσε ο σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ στον Οργανισμό), είναι μέρος μιας αλυσίδας ψηφισμάτων.
Το 789 επιβεβαιώνει και το 774, το οποίο επιβεβαιώνει την Έκθεση του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, ημερ. 3.4.1992, δηλαδή τις απορριφθείσες συνομόσπονδες βρετανικές «Ιδέες Γκάλι» για ΔΔΟ, για εδαφικές αναπροσαρμογές, στην τελευταία σελίδα της οποίας έχει και χάρτη τύπου Σχεδίου «Ανάν», που στην παράγραφο 25 παραχωρεί το 55% της ακτογραμμής της νήσου στο προτεινόμενο «τουρκικό ομόσπονδο κράτος».
Το 750 (1992) επιβεβαιώνει και το 649 του 1990, με το οποίο, επί προεδρίας Γιώργου Βασιλείου, κατάφεραν οι Βρετανοί να περάσουν, για πρώτη φορά, τη λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και επίσης παραπέμπει στην έκθεση του ΓΓ Γκάλι, στην οποία ξεκαθαρίζεται επακριβώς τι σημαίνει ΔΔΟ.
Δυστυχώς, τα ψηφίσματα είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της μεθόδευσης, καθώς γράφτηκαν με επιτηδειότητα και εξηγούνται πολύ εύκολα, αν τα βάλει κανείς στη σειρά. Εξ ου και το γεγονός ότι, για 45 χρόνια, τίποτα δεν γίνεται, γιατί, αφενός, ο λαός απορρίπτει τη ΔΔΟ και, αφετέρου, η Τουρκία έχει περαιτέρω βλέψεις επί της νήσου. Στα βρετανικά Αρχεία υπάρχουν ουκ ολίγες αναφορές για τις τουρκικές θέσεις ότι το θέμα αυτό θα λυθεί με τη συνολική λύση του Κυπριακού! Και αυτό μας ξεκαθάρισε ανερυθρίαστα ο Υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (σημερινός Υπουργός Οικονομικών) του Ηνωμένου Βασιλείου, Φίλιπ Χάμοντ, στην προεκλογική εκδήλωση στην Ελληνική Κυπριακή Αδελφότητα στο Λονδίνο στις 10 Απριλίου 2015.
Έγραψα σχετικά στην «Ελευθερία» Λονδίνου στις 25.5.2015 και στη «Σημερινή» 8.5.2015 με τίτλο «‘Τουρκική’ η θέση Χάμοντ για Αμμόχωστο».
Ερωτηθείς, ο κ. Χάμοντ, τι γίνεται με την επιστροφή της Αμμοχώστου, απάντησε: «Στις συζητήσεις μου με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη είδα ένα άτομο που είναι δεσμευμένο να φέρει εις πέρας τη δουλειά… Αυτό είναι κάτι που παρατράβηξε, νομίζω υπάρχει η θέληση απ’ όλες τις πλευρές να πάνε το επιπλέον μίλι για μια ολοκληρωμένη διευθέτηση, η οποία να επιλαμβάνεται και του ειδικού θέματος που αναφέρατε, της Αμμοχώστου, ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης. Νομίζω σ’ αυτήν τη φάση της διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών θα είναι πολύ δύσκολο να πάρει κανείς ένα συγκεκριμένο θέμα έξω από τη διαδικασία και να το χειριστεί ξεχωριστά…».
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/230315/tourkiki-i-thesi-xamont-gia-ammoxosto
Και τώρα να παραθέσω την απάντηση στο απλοϊκό ερώτημα, που όντως είναι δικαιολογημένο: Γιατί τα ψηφίσματα δεν εφαρμόζονται; Συνεπικουρουσών, βεβαίως, των διαδοχικών υποχωρήσεων της δικής μας πλευράς που, πρέπει να σημειωθεί, δίνει τη συγκατάθεσή της γι’ αυτά. Η απόφαση πάρθηκε στις 14 Αυγούστου 1974.
Συμπαιγνία Wilson/Waldheim
Στις 14 Αυγούστου 1974, ο K. Waldheim συναντήθηκε με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Harold Wilson στο Λονδίνο και του εξέφρασε την έκπληξή του για το μέγεθος των παραχωρήσεων που ο Μαύρος και ο Κληρίδης ήταν διατεθειμένοι να κάνουν. Ήταν έτοιμοι να δεχθούν την αρχή της ομοσπονδίας, ακόμα και διευθετήσεις καντονίων. Όμως, είχαν το δικαίωμα να έχουν χρόνο να διαβουλευθούν με τις κυβερνήσεις τους για τις λεπτομέρειες των τουρκικών προτάσεων.
Ο Γενικός Γραμματέας είπε ότι δεν πίστευε πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θα περνούσε ψήφισμα που να έδινε εξουσία στα Ηνωμένα Έθνη κάτω από το Άρθρο 7 του Χάρτη. Ο Πρωθυπουργός εισηγήθηκε ότι δεν θα ήταν σοφό να επιδιωχθεί τέτοιο ψήφισμα και το βρετανικό ψήφισμα που είχε περάσει εκείνο το πρωί ήταν προσεκτικά μελετημένο, ούτως ώστε να μη ζητεί κάτι τέτοιο.
Ίσως να χρειαζόταν να το ξανασκεφθούν, αν οι καταστάσεις άλλαζαν, π.χ., αν οι Τούρκοι πήγαιναν πέραν των υποτιθέμενων στόχων τους και προσπαθούσαν να καταλάβουν ολόκληρη τη νήσο ή να ενεθάρρυναν μια γενική σφαγή των Ελληνοκυπρίων. Όμως, όπως είχαν τα πράγματα, η βρετανική Κυβέρνηση δεν έβλεπε την ανάγκη για στρατιωτική δράση, που μπορούσε, είτε αυτή είτε τα Ηνωμένα Έθνη, να πάρουν εκείνη την ώρα ή σε επόμενο στάδιο…
Έκτοτε, ουδένα από τα ψηφίσματα του Σ.Α. για το Κυπριακό εκδίδεται κάτω από το Άρθρο 7 του Χάρτη του ΟΗΕ για να είναι αναγκαστική η υλοποίησή του (Βιβλίο γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κ.Δ 1955-2011»).
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
«Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος
O Philip Hammond κατά την προεκλογική εκδήλωση των Συντηρητικών Φίλων της Κύπρου 10.4.2015 στην Αδελφότητα Λονδίνου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΠΛΟΪΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΕ;;;...Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΕΙΤΕ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ Ή ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ… ΕΚΤΟΤΕ, ΟΥΔΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ Σ.Α. ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 7 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΟΗΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
Αν μελετήσει καλά ένας τα ψηφίσματα και τα λεκτικά τους θα βρει, δυστυχώς, ότι δεν υπάρχει σαφής αποσύνδεση της αναγνώρισης του ψευδοκράτους από την τελική λύση του Κυπριακού. Αλλά, σκόπιμα δίδεται αυτή η εντύπωση
Στις 24 Μαρτίου 2019 δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» άρθρο του κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου, τέως Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, με τίτλο «Ένα απλοϊκό ερώτημα», στο οποίο διερωτάται, γιατί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ μένουν ανεκμετάλλευτα και δεν υλοποιούνται. Συγκεκριμένα, τα ψηφίσματα 550/84 και 789/92, αμφότερα των οποίων μιλούν για επιστροφή της περιοχής των Βαρωσίων στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών…
Στις 31 Μαρτίου 2019, η «Σημερινή» δημοσίευσε δεύτερο άρθρο, με τίτλο: «Ένα απλό ερώτημα για την Αμμόχωστο», των κ.κ. Θεόφιλου Β. Θεοφίλου, Γεώργιου Κ. Αρέστη και Δημήτριου Χ. Χατζηχαμπή. Στο άρθρου τους οι συγγραφείς αναφέρονται στο άρθρο του κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου και διερωτώνται και αυτοί με τη σειρά τους για το ίδιο θέμα.
Κατ’ αρχήν μια διευκρίνιση. Ο κ. Γ. Λ. Ομήρου αναφέρθηκε σε «συμφωνία ‘υψηλού επιπέδου’ μεταξύ Κυπριανού-Ντενκτάς της 19ης Μαΐου του1979». Έχουμε αποδείξει από έγγραφα του ΟΗΕ ότι τα όσα συνομολογήθηκαν τότε ήσαν πρακτικά που πάρθηκαν κατά τις συναντήσεις με τον ΓΓ ως κατευθυντήριες γραμμές, ως οδηγίες για τους διαπραγματευτές για επανέναρξη των συνομιλιών. Όπως ακριβώς και στις 12 Φεβρουαρίου 1977 μεταξύ Μακαρίου-Ντενκτάς και πάλι προεδρεύοντος της συνεδρίας του ίδιου του ΓΓ του ΟΗΕ, Κουρτ Βάλντχαϊμ.
Έγραψε ο κ Γ. Λ. Ομήρου, μεταξύ άλλων: «Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τόσο στη συμφωνία του 1979, όσο και στα πιο πάνω, σχετικά με την επιστροφή της Αμμοχώστου, ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, υπάρχει σαφής αποσύνδεση από την τελική λύση του Κυπριακού…».
«Εποικοδομητικές ασάφειες»
Δυστυχώς, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, τα οποία γράφουν οι Βρετανοί ως οι “penholders” τους, εμπεριέχουν τις λεγόμενες, κατά σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ, εποικοδομητικές ασάφειές τους. Διερωτήθηκε κανείς, γιατί κανένα ψήφισμα, ξεκινώντας από το 353 της 20ής Ιουλίου 1974, δεν αναφέρεται καθαρά και ονομαστικά ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ, ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;
Τα δύο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, το 541 και το 550, που εκδόθηκαν επί καιρώ Μάργκαρετ Θάτσερ και είναι υπέρ μας, καταδικάζοντας τη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ήταν αναγκαίο να υποστηρίξουν την Κυπριακή Δημοκρατία, λόγω του ότι οι Βρετανοί δεν είχαν άλλη εκλογή. Όφειλαν να το κάνουν, για τα δικά των συμφέροντα, λόγω των Βάσεών τους στο νησί και του ρόλου τους βάσει της «Συνθήκης Εγγυήσεως». Έστω και αν το 1974 η τότε Εργατική/Σοσιαλιστική Κυβέρνηση Χάρολντ Γουίλσον (με ΥΠΕΞ τον Τζέιμς Κάλαχαν) συμφώνησε στην τουρκική εισβολή με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ, παραβιάζοντας τη Συνθήκη.
Το ΣΑ στο 550/84, αφενός εκφράζει τις ανησυχίες του για τις περαιτέρω ενέργειες απόσχισης στο κατεχόμενο μέρος της ΚΔ και καταδικάζει την υποτιθέμενη ανταλλαγή πρέσβεων μεταξύ Τουρκίας και της παράνομης «ΤΔΒΚ», αφετέρου καλεί όλες τις χώρες να μη βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο την αποσχισθείσα οντότητα (σ.σ. δεν ονομάζει την Τουρκία ως εισβολέα και κατοχική δύναμη).
Όμως, πώς μπορεί να συμβιβαστεί εδώ η πολιτική της ΕΕ με το ψήφισμα 550 (να μη βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο την αποσχισθείσα οντότητα), όταν, «από το 2006, έχουν δοθεί 449 εκ. ευρώ στην ‘τουρκοκυπριακή κοινότητα’, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για ανάπτυξη της υποδομής των κατεχομένων (ειδικά στον τομέα μεταφοράς, ενέργειας, περιβάλλοντος, τηλεπικοινωνίες, υδατοπρομήθεια), κι όταν τέτοια χρηματοδότηση, απευθείας ή εμμέσως, είναι προς όφελος της παράνομης οντότητας στα κατεχόμενα;».
Δεύτερον, η βρετανική θέση ήταν και παραμένει ότι, το θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους θα έλθει με τη λύση. Δηλαδή, με τη δική μας πρώτα αναγνώριση!
Τρίτον, αν μελετήσει καλά ένας τα ψηφίσματα και τα λεκτικά τους θα βρει, δυστυχώς, ότι δεν υπάρχει σαφής αποσύνδεση από την τελική λύση του Κυπριακού. Αλλά, σκόπιμα δίδεται αυτή η εντύπωση. Και εξηγώ:
«Καρότο» χωρίς… αντίκρισμα
Προσωπικά, δεν ξεχωρίζω την κατεχόμενη Αμμόχωστο από την υπόλοιπη κατεχόμενη γη μας. Τα ψηφίσματα, δυστυχώς, σκόπιμα είναι αμφιλεγόμενα και στην περίπτωση δίνουν ένα καρότο στους Αμμοχωστιανούς, αλλά δίχως αντίκρισμα. Και ως άνθρωπος που απορρίπτω την ρατσιστική, απαρτχάιντ βρετανο-τουρκική ΔΔΟ, πρέπει να αναφέρω ότι το ψήφισμα 789 του 1992 (που, να σημειωθεί, είναι από τα ψηφίσματα που εκδόθηκαν επί καιρώ που υπηρετούσε ο σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ στον Οργανισμό), είναι μέρος μιας αλυσίδας ψηφισμάτων.
Το 789 επιβεβαιώνει και το 774, το οποίο επιβεβαιώνει την Έκθεση του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, ημερ. 3.4.1992, δηλαδή τις απορριφθείσες συνομόσπονδες βρετανικές «Ιδέες Γκάλι» για ΔΔΟ, για εδαφικές αναπροσαρμογές, στην τελευταία σελίδα της οποίας έχει και χάρτη τύπου Σχεδίου «Ανάν», που στην παράγραφο 25 παραχωρεί το 55% της ακτογραμμής της νήσου στο προτεινόμενο «τουρκικό ομόσπονδο κράτος».
Το 750 (1992) επιβεβαιώνει και το 649 του 1990, με το οποίο, επί προεδρίας Γιώργου Βασιλείου, κατάφεραν οι Βρετανοί να περάσουν, για πρώτη φορά, τη λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και επίσης παραπέμπει στην έκθεση του ΓΓ Γκάλι, στην οποία ξεκαθαρίζεται επακριβώς τι σημαίνει ΔΔΟ.
Δυστυχώς, τα ψηφίσματα είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της μεθόδευσης, καθώς γράφτηκαν με επιτηδειότητα και εξηγούνται πολύ εύκολα, αν τα βάλει κανείς στη σειρά. Εξ ου και το γεγονός ότι, για 45 χρόνια, τίποτα δεν γίνεται, γιατί, αφενός, ο λαός απορρίπτει τη ΔΔΟ και, αφετέρου, η Τουρκία έχει περαιτέρω βλέψεις επί της νήσου. Στα βρετανικά Αρχεία υπάρχουν ουκ ολίγες αναφορές για τις τουρκικές θέσεις ότι το θέμα αυτό θα λυθεί με τη συνολική λύση του Κυπριακού! Και αυτό μας ξεκαθάρισε ανερυθρίαστα ο Υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (σημερινός Υπουργός Οικονομικών) του Ηνωμένου Βασιλείου, Φίλιπ Χάμοντ, στην προεκλογική εκδήλωση στην Ελληνική Κυπριακή Αδελφότητα στο Λονδίνο στις 10 Απριλίου 2015.
Έγραψα σχετικά στην «Ελευθερία» Λονδίνου στις 25.5.2015 και στη «Σημερινή» 8.5.2015 με τίτλο «‘Τουρκική’ η θέση Χάμοντ για Αμμόχωστο».
Ερωτηθείς, ο κ. Χάμοντ, τι γίνεται με την επιστροφή της Αμμοχώστου, απάντησε: «Στις συζητήσεις μου με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη είδα ένα άτομο που είναι δεσμευμένο να φέρει εις πέρας τη δουλειά… Αυτό είναι κάτι που παρατράβηξε, νομίζω υπάρχει η θέληση απ’ όλες τις πλευρές να πάνε το επιπλέον μίλι για μια ολοκληρωμένη διευθέτηση, η οποία να επιλαμβάνεται και του ειδικού θέματος που αναφέρατε, της Αμμοχώστου, ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης. Νομίζω σ’ αυτήν τη φάση της διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών θα είναι πολύ δύσκολο να πάρει κανείς ένα συγκεκριμένο θέμα έξω από τη διαδικασία και να το χειριστεί ξεχωριστά…».
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/230315/tourkiki-i-thesi-xamont-gia-ammoxosto
Και τώρα να παραθέσω την απάντηση στο απλοϊκό ερώτημα, που όντως είναι δικαιολογημένο: Γιατί τα ψηφίσματα δεν εφαρμόζονται; Συνεπικουρουσών, βεβαίως, των διαδοχικών υποχωρήσεων της δικής μας πλευράς που, πρέπει να σημειωθεί, δίνει τη συγκατάθεσή της γι’ αυτά. Η απόφαση πάρθηκε στις 14 Αυγούστου 1974.
Συμπαιγνία Wilson/Waldheim
Στις 14 Αυγούστου 1974, ο K. Waldheim συναντήθηκε με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Harold Wilson στο Λονδίνο και του εξέφρασε την έκπληξή του για το μέγεθος των παραχωρήσεων που ο Μαύρος και ο Κληρίδης ήταν διατεθειμένοι να κάνουν. Ήταν έτοιμοι να δεχθούν την αρχή της ομοσπονδίας, ακόμα και διευθετήσεις καντονίων. Όμως, είχαν το δικαίωμα να έχουν χρόνο να διαβουλευθούν με τις κυβερνήσεις τους για τις λεπτομέρειες των τουρκικών προτάσεων.
Ο Γενικός Γραμματέας είπε ότι δεν πίστευε πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θα περνούσε ψήφισμα που να έδινε εξουσία στα Ηνωμένα Έθνη κάτω από το Άρθρο 7 του Χάρτη. Ο Πρωθυπουργός εισηγήθηκε ότι δεν θα ήταν σοφό να επιδιωχθεί τέτοιο ψήφισμα και το βρετανικό ψήφισμα που είχε περάσει εκείνο το πρωί ήταν προσεκτικά μελετημένο, ούτως ώστε να μη ζητεί κάτι τέτοιο.
Ίσως να χρειαζόταν να το ξανασκεφθούν, αν οι καταστάσεις άλλαζαν, π.χ., αν οι Τούρκοι πήγαιναν πέραν των υποτιθέμενων στόχων τους και προσπαθούσαν να καταλάβουν ολόκληρη τη νήσο ή να ενεθάρρυναν μια γενική σφαγή των Ελληνοκυπρίων. Όμως, όπως είχαν τα πράγματα, η βρετανική Κυβέρνηση δεν έβλεπε την ανάγκη για στρατιωτική δράση, που μπορούσε, είτε αυτή είτε τα Ηνωμένα Έθνη, να πάρουν εκείνη την ώρα ή σε επόμενο στάδιο…
Έκτοτε, ουδένα από τα ψηφίσματα του Σ.Α. για το Κυπριακό εκδίδεται κάτω από το Άρθρο 7 του Χάρτη του ΟΗΕ για να είναι αναγκαστική η υλοποίησή του (Βιβλίο γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κ.Δ 1955-2011»).
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
«Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος
O Philip Hammond κατά την προεκλογική εκδήλωση των Συντηρητικών Φίλων της Κύπρου 10.4.2015 στην Αδελφότητα Λονδίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου