Τι είναι η Ζέα; Το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων....
Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel), ή τη Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου.
Η θρεπτική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται απο αυτό το δημητριακό. Αυτό άλλωστε είναι και το κύριο ζητούμενο της “βελτίωσης” των σιτηρών.
Ζει (ζειαί (πληθυντικός του ζειά)) + δώρος (δώρον) [Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας/ Γεώργιος Δ. Μπαμπινιώτης, Αθήνα, Κέντρο Λεξικολογίας, 1998].
(Ζειά + δωρέομαι) δωρούμενος (δίδων, παράγων) ζειάς [Λεξικόν Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης/ Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, Αθήνα, Βιβλιοπρομηθευτική, 1994.
Μετά απο μακρόχρονη λησμονιά, οι νεότεροι επιστήμονες το “ανακάλυψαν” ξανά και κυρίως μετά τις έρευνες του Άγγλου Allen. Η ζέα είναι δημητριακό που περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών. Το συστατικό αυτό βοηθά στην αντιμετώπιση των κραμπών που εμφανίζονται συνήθως μετά απο πολύωρη ποδηλασία. Είναι σημαντική οχι μόνο για τις ίνες και τα μέταλλα που περιέχει αλλά κυρίως για το μαγνήσιο που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Αποκαλείται μαγνήτης της Ζωής. Το ποσοστό του αμινοξέος λυσίνη (Lycin) που περιέχει είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι το βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.
Βοηθάει στην απορρόφηση θρεπτικών συστατικών (Ca, Mg κ.α.).
Καταστέλλει τις φλεγμονές που χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.
Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξη και μετάσταση του καρκίνου).
Ο Γαληνός (γιατρός κατά τον 2ο αι. π.Χ.) αναφέρει την όλυρα ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).
Η Ζέα εξαφανίστηκε “μυστηριωδώς” απο τη διατροφή μας. Το 1928 η καλλιέργειά της άρχισε να απαγορεύεται σταδιακά και μέχρι το 1932 καταργήθηκε τελείως στην Ελλάδα. Η λέξη Ζειά, Ζέα κτλ εξαφανίστηκε ακόμα και απο τα λεξικά. Η Ζέα υποβιβάστηκε σε ζωοτροφή. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς. Το γιατί παραμένει αδιευκρίνιστο. Το σιτάρι είναι πιο ανταποδοτική καλλιέργεια, αλλά λιγότερο ωφέλιμο για τον οργανισμό. Ήταν η εισαγωγή των αλεύρων σίτου; Ήταν το οικονομικό συμφέρον ή κάτι πιο πολύπλοκο; Στα λεξικά (ελληνικά) ακόμα και σήμερα υπάρχει ως ζωοτροφή.
Αλλά ας το πάρουμε απο την αρχή.
Η ΖΕΑ ( Triticum dicoccum ) είναι ένα απο τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο.
Δείγματα του βρέθηκαν σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον Ελληνικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12000 έτη π.Χ.
Ήταν ένα απο τα πρώτα δημητριακά που “εξημέρωσε” ο άνθρωπος και βασικό καλλιεργήσιμο είδος της πρώιμης γεωργίας της Εύφορης Ημισελήνου (Fertile Crescent), δηλαδή της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ευφράτη και του Τίγρη ως τον Περσικό κόλπο. Δείγματα της εκμετάλλευσής του που χρονολογούνται 10.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί και στην Βόρεια Αφρική.
Ο Όμηρος αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζέας στην Λακωνική πεδιάδα “πυροί τε ζειαί τ’ ήδ’ εύρυφανές κρί λευκόν”.
Δέσποζε μέχρι τις αρχές των ιστορικών χρόνων μεταξύ των δημητριακών. Με το πέρασμα του χρόνου επιλέχθηκαν πιο αποδοτικές και πιο εύκολες καλλιέργειες δημητριακών, όπως το σιτάρι και το ρύζι. Έτσι η καλλιέργεια της Ζέας είχε σχεδόν εξαφανισθεί…
Για χιλιάδες χρόνια παρέμενε το κυριότερο δημητριακό της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Μετέπειτα αντικαταστάθηκε απο το Triticum turgidum (Durum) το οποίο πιθανά να δημιουργήθηκε απο το Triticum dicoccum με μετάλλαξη. Οι αγρότες προτίμησαν το νέο αυτό δημητριακό λόγω του ότι ο σπόρος αποχωριζόταν απο το φλοιό με μεγαλύτερη ευκολία. Το δημητριακό Triticum dicoccum ή αλλιώς Emmer ή aja όπως ονομάζεται στην Αφρική, έφτασε στην Αιθιοπία πριν απο 5.000 ή και περισσότερα χρόνια και έχει επιζήσει μέχρι τις μέρες μας. Έχει επιζήσει επίσης σε μικρής κλίμακας παραγωγή και στην (πάλαι ποτέ) Γιουγκοσλαβία, Ινδία, Τουρκία, Γερμανία (Βαυαρία), Γαλλία και αλλού.
Αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη: “31 Εκτυπήθησαν δέ το λινάριον και η κρίθη διότι η κρίθη ήτο σταχυωμένη, και το λινάριον καλαμωμένον 32 ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν, διότι ήσαν όψιμα”. [Έξοδος 9: 31, 32].
Απο βρίζα (όλυρα στο αρχαίο κείμενο) παρασκευαζόταν ψωμί, σε μέρες πείνας, καθώς ήταν είδος σιτηρού δεύτερης σειράς. Αυτό συνέβη κατά την έβδομη πληγή της Αιγύπτου. [Ησαΐας 28:25] Χρησίμευε και ως τροφή των αλόγων, όταν ακόμα δεν είχε ωριμάσει.
Μπορεί την ζέα να την χρησιμοποιούσαν ως τροφή για τα άλογα, αλλά για τους Ρωμαίους ήταν τροφή εκστρατείας. Κατά την Ομηρική εποχή πιθανολογείται ότι η Ζέα χρησιμοποιείτο ως ζωοτροφή. Ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.Χ.) αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν ψωμί αποκλειστικά απο ζέα και περιφρονούσαν το σιτάρι και το κριθάρι. Ο Θεόφραστος (4ος αι. π.Χ.) διακρίνει σαφώς τη ζέα απο την όλυρα, χαρακτηρίζοντας την πρώτη ως το πλέον αποδοτικότερο μεταξύ πολλών άλλων δημητριακών. Σύμφωνα, με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, η ζειά (όλυρα) είχε καλλιεργηθεί αποκλειστικά ως το μοναδικό δημητριακό απο τους πρώτους Ρωμαίους στην αρχή της ιστορίας τους και αυτό αποδεικνύεται και απο τη χρησιμοποίηση τους σε όλες τις θρησκευτικές τελετές τους.
Τέλος οφείλω μια γενναία αναφορά σε ενα σημαντικό για το θέμα μας βιβλίο με τίτλο, «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451 του Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗ αν και προσωπικά διαφωνώ με ένα κομμάτι του τρόπου προσέγγισης του θέματος απο τον συγγραφέα.
Ομάδα επιστημόνων έφθασε εις την Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους απο όλες τις φυλές. Ηρεύνησε προσεκτικά και εδημοσίευσε το 1922 το πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οι Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία “0” ομάδος και οι υπόλοιποι “Α” ομάδος, οι Χάζαροι είναι “Β” ομάδος κ.λπ.
Αρχάς του 1923 στέλνουν εις την Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά να εξετάσει την διατροφήν των Ελλήνων, επηρεασμένη απο τον Ιπποκράτη, ο οποίος έλεγε εις τους ασθενείς “φάρμακο σου είναι η τροφή σου”. Άρα αυτοί εσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τον Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως η βασική τροφή; Οι ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή των Ελλήνων είναι το ψωμί. Το ψωμί όμως των Ελλήνων ήταν απο Ζειά και οχι απο σιτάρι.
Εις τα χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι απο Ζειά και Σιτάρι και μέχρι το 1926 διαπιστώνουν ότι:
Εις τον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τον οποίον ονόμασαν “Αμυγδαλή” ή “Αμύγδαλα”. Αυτός ο αδήν δημιουργεί την μνήμην και την φαντασίαν εις τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οι πρωτεΐνες διά να συνδεθούν μεταξύ των και να δημιουργήσουν τα συμπλέγματα της μνήμης και να διατηρηθούν αυτά εις τον χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά να κολλήσουν. Αυτήν την κόλλα την προσφέρουν οι τροφές μας και την ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις και σταθεροποίησις της μνήμης.
Το ψωμί πού τρώμε απο το Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως απο το ψωμί απο τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται και η διαφορά τους.
Εις το Σιτάρι υπάρχει άφθονη η γλουτένη. Η γλουτένη είναι μια ισχυρή κόλλα και χρησιμοποιείται ως φυσική κόλλα υπό των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Η γλουτένη όμως ως πρωτείνη στηρίξεως των πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά την δημιουργίαν της μνήμης είναι καλή μεν, διότι δημιουργεί ισχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένη, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει το απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες. Έτσι καταστρέφει την φαντασίαν και το δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου.
Η γλουτένη του σιταριού καταστρέφει την υγείαν, το πνεύμα, την μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της ανθρωπότητος, διότι ως ισχυρή κόλλα επικολλάται εις τα τοιχώματα όλων των αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει την σωστήν πέψιν, τις κενώσεις και την κυκλοφορίαν του αίματος, με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις εις την υγείαν.
Εις τον εγκέφαλον ως πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες της μνήμης με αποτέλεσμα, ότι παραστάσεις και ιδέες εβίωσεν το παιδί εις την ηλικίαν 3-7 ετών, οσο λανθασμένες και αν είναι, οσο πιο δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και αν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ως ενήλικας να απορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του, περί θεού, πολιτικής, κ.λπ.
Δι’ αυτό ακριβώς οι θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας με διάφορα τεχνάσματα και ωραία λόγια προσπαθούν να ποδηγετήσουν τα παιδιά απο μικρή ηλικία και εσοφίστηκαν τα κατηχητικά και τις πολιτικές νεολαίες. Οι Δικτάτορες και οι τραπεζίτες εισήγαγον την πολιτικήν εις τα σχολεία με πρόφασιν, δήθεν, την προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος.
Όποιος απο εσάς πιστεύει εις την ανεξάρτητον σκέψιν των ανθρώπων, ας αγωνισθή δια την κατάργησιν του συνδικαλισμού εις ολα τα σχολεία, πλην των πανεπιστημίων. Επομένως η γλουτένη του σιταριού είναι και η τροχοπέδη της εξελίξεως και του πολιτισμού. Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και την ελευθέραν σκέψιν και πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τον καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίας που του ενέπνευσαν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι η φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων. Αντίθετα η πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειάς (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται απο τα ένζυμα και αφομοιώνεται σαν καλή τροφή απο τον οργανισμό.
“Δήμητερ η θρέψασα την εμήν φρένα είναι με άξιον των σων μυστηρίων”.
Επίσης δεν φράσσει τα αγγεία που διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δεν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει η γλουτένη. Επί πλέον η Ζειά περιέχει άφθονες βιταμίνες και πολλά ιχνοστοιχεία πού χρειάζεται ο οργανισμός μας, συν το αμινοξύ “Λυσίνη” το πολυτιμότατο συστατικόν δια τον οργανισμό μας, πού σήμερα οι άνθρωποι το αγοράζουμε πανάκριβα ως συμπλήρωμα της διατροφής μας, ενω θα το είχαμε απο το ψωμί της Ζειάς δωρεάν.
Εκτος των ανωτέρω τα αρτοπαρασκευάσματα απο αλεύρι Ζειάς είναι εύγευστα και ασυγκρίτως νοστιμότερα απο τα αντίστοιχα με αλεύρι σιταριού. Εάν φάτε ψωμί ή μακαρόνια απο Ζειά θα ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους εστέρησε αυτήν την ασύγκριτη απόλαυσιν;
Θα πάρετε την απάντησιν ότι, του στήνουν συνεχώς ανδριάντες σε πλατείες, στην Βουλή και δίδουν το όνομα του στις λεωφόρους για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Και τότε θα διερωτηθήτε, τι φταίει;
Να φταίει άραγε η μεγάλη πανουργία και εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως η δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των;
Οι αρχαίοι δεν έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι. Το σιτάρι το είχαν ως τροφή των ζώων και το oνόμαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί απο Ζειά ή Κριθάρι και εν ανάγκη μόνον απο κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιάν του μόνο με Ζειά, δια να είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί απο σιτάρι δεν θα είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν ανάπτυξιν.
Μόλις οι κοσμοκράτορες εδιάβασαν αυτήν την έκθεσιν της επιτροπής, δίδουν εντολή το 1928 να αναιρεθή αμέσως η καλλιέργεια Ζειάς στην Ελλάδα (και μόνον στην Ελλάδα).
Δια να μειώσουν με το σιτάρι την πνευματικήν ανάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας την αντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν εκπαίδευσιν των παιδιών τους και διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τα σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τα κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για να ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας.
Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους με αλλοδαπούς, θέλουν να τους εξαφανίσουν τελείως. Ναι άλλα πως θα το επιτύχουν αυτό; Αμέσως δίδουν εντολήν εις το τέκνον των τον Βενιζέλο να επιστρέψη στην Ελλάδα και να εξαφανίση την Ζειά. Οπότε βλέπουμε τον Βενιζέλο να επιστρέφη στην Ελλάδα μετά απο 8 χρόνια αυτοεξορίας, να ανασκουμπώνεται και να ορμά σαν λέων κατά της Ζειάς.
Μέσα σε 60 χρόνια μόνον, ηλλοίωσαν την πνευματικήν υπεροχήν του σκέπτεσθαι των Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, με μετρίαν αντίληψιν, φιλάσθενους και τώρα με τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τον πλήρη αφανισμό της φυλής των, ενώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οι φιλεύσπλαχνοι δια να μην εξαφανισθούν οι οχιές, οι κόμπρες, τα πάντα και άλλα ζώα και ερπετά.
Προς το τέλος του 1928 ο “Εθνάρχης” μας Βενιζέλος, προφανώς μετά απο κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν, και διψασμένα το πως να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον αρχηγόν των εκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και εφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ενίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ενα σπυρί Ζειάς για σπόρο. Είπαν εις τον λαό ότι η Ζειά είναι ζωοτροφή (δι’ αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή) και ότι είναι βλαβερή στην υγεία.
Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα ΜΜΕ και σε 4 χρόνια εξηφανίσθη η Ζειά. Όλοι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την Ζειά. Μόνον ενας απο όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Σήμερα (2010) καλλιεργεί Ζειά μόνον ο Γ.Α. είς ενα χωριό και παρασκευάζει μακαρόνια απο αλεύρι Ζειάς, τα οποία είναι νοστιμότερα απο τα μακαρόνια του σίτου. Την επίθεσίν του κατά της Ζειάς ο “εθνάρχης” μας την ήρχισε με την αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου υπό των φίλων του.
Οι φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι και εξέσπασε τότε το μέγα διά την εποχήν και γνωστό ως “Σκάνδαλο των αλεύρων”. Μέσα εις 4 χρόνια οι Έλληνες είχαν ξεχάσει την Ζειά τελείως και οι φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι απο την εισαγωγή των αλεύρων του σίτου. Αν σήμερα θελήσετε να επαναλάβετε αυτό για το σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δεν θα το πετύχετε ούτε σε 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει και πειθαρχήσει ο Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία. Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν και δούλους. Και δεν ηρκέσθη μόνον εις την εξαφάνισιν του σπόρου ο “εθνάρχης” μας, επέτυχε να σβήση την Ζειά απο την μνήμην και την γλώσσαν των Ελλήνων.
Αυτό θα πη τέλειον έγκλημα.
Αποδείξεις: Εσείς εγνωρίζατε την λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε να προβάλεται απο εμάς στά κανάλια; Ευρήκατε την λέξιν σε λεξικό πού συντάχθηκε μετά το 1930; Δεν θα την εύρητε, μην ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου την εύρητε, θα την εξηγεί ως ζωοτροφή… Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θα την εύρητε, ή εις το των Άγγλων “LINDELL & SCΟΤΤ”, το οποίον δεν την εξηγεί σωστά.
Εις το “ΗΛΙΟΣ” πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει:
Ζειά ή Ζεα… την Ζεαν την μάϊδα πού είναι ο γνωστός αραβόσιτος και κοινώς αραποσίτι”. Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς το Καλαμπόκι.
Η Ζειά όμως ως φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δεν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν με το καλαμπόκι, άλλα και το σπυρί του είναι ως του σιταριού πιό πεπλατυσμένο και χονδρό.
Η Ζειά με τον Σίτον είναι όπως η Νερατζιά με την πορτοκαλιά. Αν απο απόστασιν 50-100μ. κοιτάζεις την Νερατζιά είναι όμοια με την πορτοκαλιά. Και το νεράτζι με το πορτοκάλι, ενώ εξωτερικώς είναι όμοια, εις την πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τα συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού.
Δεν θα έκανε ο Ι. Πασσάς αυτό το λάθος, εάν δεν εξηφάνιζε και την βιβλιογραφία περί Ζειάς ο “εθνάρχης” μας, όπως ο Σαούλ Παύλος την βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων.
Εκεί όμως που έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα την “Οδύσσεια” ραψωδία δ (4)-603-604, το αρχαίο: “Ω εν μεν λωτός πολύς, εν δε κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ’ ευρυφυές κρίλευκον”. Ο Κ. Δούκας ερμηνεύει: “όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, και κύπερι, και σιτάρια και ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό”. Πω! Πω!… Ο κ. Δούκας ο εκλεκτότερος ερμηνευτής έκανε λάθος; Ενώ οι “Ελληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) γιά ζωοτροφές και την ζειά γιά ψωμί, ερμήνευσε την ζειά ως ζωοτροφές, διότι ο Βενιζέλος είχε εξαφανίσει απο την βιβλιογραφίαν και απο την μνήμην των Ελλήνων την ζειά ή ζέα. Το δημητριακό Ζειά η φύσις το εδώρισε εις τους λαούς του Αιγαίου.
Αργότερα οι Έλληνες μετανάστες το μετέφεραν και εις άλλες χώρες. Το σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό των βορείων περιοχών. Οι Έλληνες το έφεραν εις την Ελλάδα και το εκαλλιέργησαν ως ζωοτροφή, αρκετά χρόνια πρό του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν το εμπόριο με τις βορείως του Ευξείνου Πόντου χώρες. Οι Βόρειοι λαοι αντί χρημάτων, που δεν είχαν, επλήρωναν τα είδη που ηγόραζαν απο τους Έλληνας έμπορους με σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα το σιτάρι. Εις το διαδίκτυο, εάν γράψετε την λέξιν “Ζειά”, θά εκπλαγείτε.
Θά διαβάσετε πάρα πολλά, εις την παράγραφο “ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ” (ύμνοι Ορφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε:
«Η πόλη των Αθηνών ονομαζόταν και Ζείδωρος, διότι επί του εδάφους της εκαλλιεργείτο εκτός από την ελαία και το δημητριακό ζειά. Το ζειά με το ζήτα δηλώνει ζωή, με το έψιλον γιώτα την μακρά πορεία και με το άλφα που είναι το πρώτο στοιχείο το άριστον, την παρουσία του Αιθέρα (το στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τα πάντα είναι ο Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».
Την Ζειά φορτοεκφόρτωναν απο ενα λιμάνι του Πειραιώς που εξ αυτής έλαβε το όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα το λιμάνι ονομάζεται Ζέα.
Και τώρα πως επεβλήθη η ζειά να ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ως ζωοτροφή. Εις το διαδίκτυο χειριζόμενοι την λέξιν “Ζειά” εις την ΙΛΙΑΔΑ – ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε: «…παρά δε σφίν εκάστω δίζυγες ίπποι εστάσι κρί λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας» (195). Πιό κάτω ο μεταφραστής, ελαφρά τη συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «…εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν την ζειά και το λευκό κριθάρι».
Εδώ δολοφονείται η Ζειά, διότι ο μεταφραστής, μεταφράζει την ζωοτροφή “όλυρας” εις “ζειά”. Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν απο αυτό ζειά = όλυρας = ζωοτροφή, ενώ ο Όμηρος εγνώριζε και τα δύο, ζειά και όλυρας, και έγραφε πάντα το ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε να διδάξη. Εδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν ερεπτόμενοι και όλυρας». Οχι ζειά, όπως ελαφρά την συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί. Απο τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλυρα ονόμαζαν τον σημερινόν Όροβον κοινώς ρόβην ή το ρόβι.
Πρόκειται διά την πιό δυνατή και αγαπητή εις τα ζώα τροφή. Ομοιάζει με το βίκο (αγριαρακά). Είναι η πιό θρεπτική τροφή των ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τον άνθρωπον. Η όλυρα εκαλλιεργείτο απο αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό “ΗΛΙΟΣ”, λήμμα Όροβος). Είναι λογικόν να κατάληξη με τον χρόνο η όλυρα εις όροβο. Εις το λεξικό “LINDELL & SCΟΤΤ” θα την βρήτε ως Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν την σύγχυσιν εκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες… διά να ξεχάσουμε την Ζειά. Η Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες της Ευρώπης και εις τον Καναδά εις μεγάλην έκτασιν, φέρει δε όνομα ανάλογο της γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί την ονομάζουν Faro, οι Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ. Οι Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά απο την Γερμανία με το όνομα Ντίνγκελ, ως μη περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Ευρώ, ήτοι το αγοράζουμε δέκα φορές ακριβώτερα απο το σιταρένιο.
Στις μέρες μας, καλλιεργείται σε κάποιες χώρες και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ιταλία (farro) και στη Γερμανία (emmer). Τα ζυμαρικά απο Ζέα μπορεί να τα αναζητήσει κανείς στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων.
alt
alt
alt
Πηγές (ενδεικτικά)
• Ανοιξιάτικα σιτηρά/ Κωνσταντίνος Δημ. Δαλιάνης, Αθήνα, Σταμούλης, χ.χ
• Ο Άρτος απο την αρχαιότητα έως σήμερα/ Δημήτριος Σταμούλης
• Σχετικά με την διατροφή στις Άγιες Γραφές/ Ανδρέας Μπαφίλιας (εργασία στα πλαίσια μαθήματος του Ι.Ε.Κ. Le Monde)
• Lost Crops of Africa: Volume I: Grains (1996) http://books.nap.edu/openbook.php?record_id=2305&page=239
• http://www.cyclist.gr/article.php?id=1997
• http://www.thefreedictionary.com/Triticum+dicoccum
• http://www.thefreedictionary.com/wheat
• http://www.abcd-classics.com/webstersdctnry/vol_VZ/vol_VZ-0828.html
• http://www.jesuslovesyou.gr/Bible_club/Encyclopedia/Nature/Plant.htm
• Γ. Γ. Αυφαντής, «Ο Ιστορικός Εμπαιγμός», www.wikipedia.org
• Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451
• http://ianisdo-anando2.blogspot.com/2011_01_05_archive.html
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου