Φτάνουμε στο Kadıköy, στην Χαλκηδόνα κι ακόμα δεν ξέρουμε πως αυτό που πρόκειται να ζήσουμε μέσα στα επόμενα λεπτά θα είναι η πιο έντονη και συναισθηματικά.....
φορτισμένη στιγμή μας στην Πόλη.
Πρέπει να βρούμε το εστιατόριο Koço όπως μου έχει πει η φίλη μου η Άννα Κυρίτση, που λατρεύει την Κωνσταντινούπολη.
Και ξεκινάμε ένα 20λεπτο περίπατο για τη Moda (το πανέμορφο παραθαλάσσιο Μόδι, το αριστοκρατικό ακρωτήρι των Ρωμιών).
Βρίσκουμε το εστιατόριο.
Και ρωτάμε το γκαρσόνι που βρίσκουμε μπροστά μας για το κρυφό εκκλησάκι.
Δεν ξέρει τίποτα και μας δείχνει τον υπεύθυνο.
Εκείνος όμως ξέρει. Μας ζητά να τον ακολουθήσουμε.
Βγαίνουμε στη μεγάλη βεράντα αριστερά και μας δείχνει μια σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο.
Και μας αφήνει μόνους μας.
Κατεβαίνουμε.
Μια πράσινη σιδερένια πόρτα.
Και μια επιγραφή με λουλούδια.
Χτισμένο εκεί που κάποτε, τη δεκαετία του΄20, βρήκαν Έλληνες ψαράδες να τρέχει αγίασμα απ’ τον βράχο . Χρόνια αργότερα το οίκημα από πάνω έγινε το εστιατόριο ενός Ρωμιού (γνωστός ως Κώτσος, εξ’ ου και το σημερινό όνομα του μαγαζιού, Koço).
Κάτι αληθινά μοναδικό.
Μια κρυφή εκκλησία μέσα σ’ ένα εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης.
Και αμέτρητοι ταξιδιώτες ν’ απολαμβάνουν τη θέα και το φαγητό και να μη γνωρίζουν πως κάτω απ’ τα πόδια τους βρίσκεται ένας τέτοιος θησαυρός.
Κάτι αληθινά μοναδικό.
Μια κρυφή εκκλησία μέσα σ’ ένα εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης.
Και αμέτρητοι ταξιδιώτες ν’ απολαμβάνουν τη θέα και το φαγητό και να μη γνωρίζουν πως κάτω απ’ τα πόδια τους βρίσκεται ένας τέτοιος θησαυρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου